Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
wychporządkachprawnych.SkutkiorzeczeńTrybunałuwporząd-
kachprawnychpaństwczłonkowskichmająnatomiastpomocnicze
znaczeniedlaustaleniajegoskutkówwporządkuunijnym.
Istotazasadprawaunijnego,takichjakskutekbezpośredni,skutek
pośredniczyodpowiedzialnośćodszkodowawcza,wynikazzałożenia,
żeprawounijnepersestajesięczęściąporządkuprawnegopaństw
członkowskich-acozatymidzie,musibyćpropriovigorestosowane
przezsądyiinneorganypaństwowe.Takwięczgodniezprawemunij-
nymorzeczeniaTrybunału,wedługbronionejtutezy,prawdopodobnie
równieżźródłemprawakrajowego.
Toczącysięwdoktryniespóroto,czyTrybunałtworzyprawo,
przeradzasięniekiedywspóronomenklaturę-jaknazwaćdziałalność
Trybunałualboczymjestprawo.Dlategobronionawpracytezagłosi,
żenormytworzoneprzezTrybunałnietylkospełniająwarunkinie-
zbędne,bynazwaćjeprawem,lecztakżeprawemzpunktuwidzenia
porządkuprawnegoUnii.Krótkomówiąc,zaprawokażąjeuważać
innenormyprawne.
Napytanie,czysądtworzynormyalboregułyzachowania,
którepowinniśmynazywaćprawem,niedasięodpowiedzieć,
wyłącznieodwołującsiędodefinicjiprawa.Funkcjonujebowiem
bardzowielesprzecznychdefinicjiiprzyjęciejednejznichbyłoby
arbitralne.Dlategozamiastwykazywać,żerezultatdziałalności
Trybunałumieścisięwdefinicjiprawa,wpracywykazujesię,że
tworzenieprawaprzezTrybunałzbliżonejestdostanowieniaprawa
przezprawodawcę.
Wtytulepracypojawiasięterminnorzecznictwo”.Wjegozakres
wchodząwyroki,uzasadnionepostanowieniaiopinie;pominiętona-
tomiastwiększośćorzeczeńproceduralnych,zewzględunaichzniko-
mypotencjałprawotwórczy3.Najwięcejmiejscawpracyzajmująinter-
pretacyjnewyrokiprejudycjalne,zpowoduichszczególnegoznaczenia
dlarozwojuprawaUniiEuropejskiej.Stosunkowonajmniejmiejsca
poświęcononatomiastnajbardziejoczywistemuinajlepiejopisane-
muprzypadkowiprawotwórstwasądowego-usuwaniuzporządku
prawnegonormniekonstytucyjnych(wprzypadkuprawaUniiEuro-
pejskiej-niezgodnychzprawempierwotnymlubzinnychwzględów
nieważnych).
3Zob.K.Scheuring,PrecedensworzecznictwieTrybunałuSprawiedliwościUnii
Europejskiej,Warszawa2010,s.89.
15