Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.
Nagle,w
lockdownie
,niezbędnośćpisania.Rozumiana
jakoprzemożnakoniecznośćdokonaniajakiegośrodzaju
ekspresji.Jejnajbardziejnaturalną,spontanicznąformą
jestrozmowazsamymsobą,cośwrodzajudziennika,
czylinajczęściejsłowotok.Wyrzucićtocośzsiebie,
zapisać,pozostawićzasobą.To
work-in-progress
albo
eksperyment.Mówimy/zapisujemyibyćmożezaczas
jakiścośztakichzapiskówwyniknie.Lecztymczasem
–bezzłudzeńspójrzmyprawdziewoczy–jest
tozwyczajnyekskrement.
Nazdrowyrozumlepiejjestpisać,choćby
iekskrementalnie,niżnie.Wyrzucenie,wylanienapapier
przywracawjakimśstopniuzachwianąrównowagę.Coś
tamsięprzecieżwkońcuwykonało.Lepiejraczejczynić
niżnie,mówimysobie,lepiejzaistniećniżsamozagnębiać
siępotencjalnościąnigdyniezrealizowaną,nieznajdującą
nigdyujścia.
Daćujście.Toniczymprzedwiekamiupuszczeniekrwi
wchorobie.Formasanacjipoprzezekstrakcję.Wdodatku
wszystkietemetaforywydająsiębyćpodszyteseksualną
presją.Nabrzmiałetęsknotązadawkądopaminy,
zarozleniwiającąulgą„jużpo”.
Wyrzucićzsiebietocoś.To„coś”toprzedewszystkim
złoginarosłejfrustracji.Zablokowanewszystko,
zamknięte,zabronionewtym
lockdownie
.Zatem
przełamaćchcesięzczasemtezapory,skruszyćje,
rozewrzeć.Tojestjaknastępstwoscenicznychgestów
wteoriigryaktorskiejuMichaiłaCzechowa:człowiektyle
gestówzamknięcia,obronnegoskuleniasięwsobie
zdążyłbyłwykonać,żeterazchciałbynaodwrót,teraz
pragnąłbyotworzyćsię,rozprzestrzenić,rozszerzyć
swobodnie,takciałem,jakigłosem.
Wszelkiezamknięcie,bezwzględunaokoliczności,
tostanuwięzienia.Tozazwyczajuwięzieniewprzestrzeni,
aleteżiwczasie.Czasdowyjściawięźniowieodliczają
–podpowiadastereotyp–kreskidniomstawiając
