Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdziałdrugi
Kociowłaśniezajmowałsięmężczyznąpowypadkusamochodowym.
Liczneubytkitwarzykorygowałwoskiemmodelującym,któregotrzy
pustejużpudełkastałyobokjegowarsztatupracy.Pieczołowicie
pracowałnadodtworzeniemlewegoucha,zastanawiającsię,czyvan
Goghowiteżktośpośmiercidorobiłbrakująceucho,czyzostał
pochowanyzjednym.
Jagnaweszładojegopracowniiwestchnęła.
–Maszwięcejkosmetykówniżja.
–Nicdziwnego,ciotko,tyniepotrzebujeszażtakiejkorekty.Pan
Mateuszraczyłbyłstracićtwarzwtymwypadku.
–Niestraciłby,gdybyniejeździłpopijaku,tylkowziął
taksówkę.AtakurządziłsobierajdpowąskichuliczkachWarszawy,
któryzakończyłnalatarni.Dobrze,żenikogowięcejniezabił
–mruknęłaJagna.
–Mateusz,przesuńsiętroszkę–zwróciłsiędonieboszczyka
Kocio,przekładającgoniecowyżej,bobyłomuniewygodnie
nakładaćwosk.
Jagnaprychnęła.
–Kocio,tumaszjegogarniturikoszulę,żonaprzyniosła
–powiesiławorekzubraniemnawieszaku.–Dorobiłeśtoucho?
–Dorabiamuchoienergicznymruchemuchwytujączaucho,
przenoszęgościadowieczności2–odpowiedział.
–Śmierćwkawiarni–uśmiechnęłasięJagna.–Mójukochany
Gałczyński.
–Ciotko,wprzyszłymtygodniumamdwudnioweszkolenie
–poinformowałKocio,pochylającsięnadMateuszem.
–Kocio,tysammógłbyśprowadzićtakieszkolenia–westchnęła
Jagna.–Cotymrazem?
–Trikiwizażoweimakijażosóbotyłych.Pojawiająsięciągle
nowetechnologie,możesięczegośnowegonauczę.Aotyłychmamy
corazwięcej.Strasznieumierają.
–Bootyłośćjestzabójcą,Kocio.Samwidziałeś,jakibył
problemzBożeną.Alesłyszałam,żeterazsącorazbardziej
ekologicznemetodyrozkładaniaciała.Kremacjatoprzeżytek.Musimy
