Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
potrzebująludziiktórychniewzruszająichdobrelubzłeuczynki,
udzielająłaskniektórymludziomcałkowiciebezinteresownie,jeśli
tylkomająnatoochotę,podobniejakWenuszawszeudawałosię
otoczyćopiekąMemmiusza(w.26–27).ProszącWenusonatchnienie
ipokójdlaRzymian,Lukrecjuszniekonieczniestarasię
jąsprowokowaćdodziałania.Częściowomożechodzićmuopomoc
wdziałaniurozpoczętymprzezniąjużwcześniejzmyślą
oMemmiuszu.InstruujeWenus,wjakisposóbbezinteresowne
pragnienieudzieleniałaskMemmiuszowimożnazrealizować
najlepiej.NigdzieniesugerujewszechwiedzyWenus.Nieprosi,
bystałasięjegoMuząlubnatchnęłagoznajomościąepikureizmu.
SześćwersówinwokacjirzucapodejrzenienaboskośćMarsa,który
niecieszysięwiecznympokojeminiemożebyćcałkowiciewolny
odcierpienia,skorodoskwieramuranaseksualności[1].Wkażdym
raziewspomnianewersy–taksięjezresztąodczytuje–rzucającień
napoprzedzającąjemodlitwędoboginiidokonanyprzezpoetę
wybórWenusjakonajbardziejczcigodnegobóstwa.Wersy
tekwestionująfaktistnieniabogówotaczanychczciąprzezRzymian.
Przytakimodczytaniusugerująone,żeinwokacjadoWenus,
azwłaszczaapologiaWenustopiękneoszustwo(por.II,644–45).
Passustenkończyzarazemfragmentrozpoczynającysięodsłów
skierowanychprzezpoetębezpośrednio–iwyłącznie–doWenus.
Niewszyscybogowierzymscysąjednakowooddaleni
odautentycznejboskości.Wenus,będącawedlerzymskichwierzeń
radościąbogów,jesttemubliższaniżjakikolwiekbógczczonyprzez
Rzymian.Aponieważeksponowanemiejsce,jakieWenuszajmuje
napoczątkupoematu,wynikaprzedewszystkimstąd,żestanowiona
antenatkęRzymian,jejporzucenienarzeczautentycznychbogów
musiodcisnąćpiętnonasamejrzymskości.
PoczterdziestudziewięciuwersachinwokacjidoWenus,przed
rozpoczęciemwykładuepikureizmu,Lukrecjuszmajeszczejeden
obowiązekdospełnienia:jestnimapostrofadoMemmiusza.Musi
zyskaćpewność,żeMemmiuszwysłuchajegoprawdzumysłem
wolnymodtroskinieodrzuciichzwyższością,zanimzdoła
jeuchwycić.Lukrecjuszstarasięwzbudzićzainteresowanie
Memmiusza,podkreślającdoniosłośćswojegotematu.Niejestnim
