Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
AndrzejFiedoruk
—KtojeszczerozprowadzałnarkotykiopróczMasłowskiego?
—Tylkoon.Itylkowponiedziałki,środyiczwartki.
—Aktodostarczałtowar?
—Niewiem,chybatenCzarniawy,boparęrazywidziałemgo
whotelu.
—„Chybaniczegoodniegowięcejniewyciągnę”.
Lewickipostanowiłkończyćwstępneprzesłuchanie.
—Aha,paniekierownikumapanmożejakieśzdjęcieMasłow-
skiego?
—Zdjęcie,mówiszpan.Zarazniechchwilępomyślę.Takchybacoś
mamy.Zokazjiotwarciacukiernibyłazorganizowanafetaiprzy
recepcjizrobionozdjęciewłaścicielazdyrektoremhotelu.Chyba
wtedypracowałMasłowski.Zarazmomencik–spodsterypapie-
rówwyjąłalbumizacząłgoprzeglądać.Poprzerzuceniukilku
stron,wyjąłznaklejonychramekzdjęcieipodałLewickiemu.
—Totennadrugimplanie!
—Takpoznaję.Mogęchwilowozatrzymaćzdjęcie?
—Takoczywiście.Panieaspirancie,tocotobędzie?
—Niewiem,otymzadecydujesąd.Napanakorzyśćświadczy
fakt,żeniebrałpanpieniędzy.AlezposadąwRitzutoraczejsię
panpożegnasz!
IStefanzostawiłwgabineciezrozpaczonegopanakierow-
nika.Nawetbyłomugotrochęszkoda,alewtensposóbkończy
sięwiększośćaktówtchórzostwa.Zdrugiejstronyniewszyscy
rodząsiębohaterami.
Wyszedłnarozgrzanąmajowymsłońcemulicę.Przypostoju
dorożekswójkramrozłożyłczyścicielbutów.Lewickiegojakby
trafłpiorun.
—Kurwa,buty–wskoczyłdopierwszejzbrzegudorożki.Na
Kraszewskiego39.
Dopierowidokpucybutapozwoliłmuskojarzyćdwafaty.Po
pierwsze,przyłóżkuniebyłożadnegoobuwia.Anibutówanipa-
puci.Dwa,ktośmusiałczegośszukać,itotakskutecznie,żenawet
zdjąłskarpetki.Potemwpółmrokuniedobrałwłaściwejpary.
28
