Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Krwawetropy
Namiejscuniebyłojużzwłok,któreodwiezionodomiejskiej
kostnicy.Dochodzeniówkateżkończyłazbieranieodcisków.Le-
wickiprzetrząsnąłcałemieszkanie.Oprócznocnychpantoflinie
byłoanijednejparyobuwia.Przyokazjiznalazłtrochęnieudolnie
ukrytejheroinyipotężny,pustysłoikpoeterze.Pomieszkaniu,cho-
ciażjużwywietrzonym,snułsiędziwnyzapaszek,nibyperfum.
Pracownikdochodzeniówkisprawdzałzawartośćłóżka.
—PatrzStefanniezłydziwakbutytrzymałpodmateracem.
—Dawajjenatychmiast!
—Jeślitotakieważne,tomożenajpierwzdjęcie?–widzączain-
teresowanieaspirantaoponowałśledczy.
—Tak,takoczywiście.Zdjęciekoniecznie.
Stefanbyłniecoskonfundowany,żepodwpływememo-
cjitaksięzagalopował.Tylerazypowtarzanomunakursach,
żeemocjeiuczucia,tozgubadlaprawidłowoprowadzonego
śledztwa.
—ButydoworainaKomendę!–iżebyprzykryćwpadkędodał.
—Przynajbliższejokazjimacieumniedobrąwódkę.
—No,panaspirantsiępostawił.Brawo!–icałaekipazaczęła
bićbrawa.
PogodzinieStefansiedziałwsłużbowympokoju,aprzed
nimnabiurkustałaparaeleganckichbrązowychpantofli.
—NotozobaczymypanieMasłowski,cotamciekawegoscho-
wałpanwtycheleganckichbucikach.
Zacząłstandardowoodwyjęciawyściółek.Opróczreklamo-
wejpieczęci–SzewcRomanSamitowskiBiałystokLipowa16
–nicnieznalazł.
Niczegonieznalazłteżwnoskach.
—Noto,zanimnóżpójdziewruch,obcasiki–mruknąłdosiebie.
Próbowałnożempodważyćjedenobcas,potemdruginic.Spróbował
przekręcićwbok.Jużpierwszyobróciłsięukazujączagłębienie,wktó-
rymbyłastaranniezłożonanakilkanaścierazykarteczka.Naniejzapi-
sanebyłyszeregicyfr.
Drugiobcaszawierałpodobnąskrytkę,aletabyłapusta.
29
