Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
AndrzejFiedoruk
***
RomanSamitowskibyłmistrzemcechuszewcówmiastaBia-
łystok,ajegobutynagradzanozłotymimedalaminawystawach
odRostowanadDonemażpoNeapol.Swojeskórzanecacuszka
sprzedawałwsklepieprzyLipowejnaprzeciwkocerkwiwka-
mienicyJankielaEpsztejna.Klientówzapraszałszyld„Magazyn
ObuwiaDamskiego,MęskiegoiDziecinnego”.Wybórszew-
cabyłtraktowanyprzezklientówpoważnie,rekomendowany
wgronieprzyjaciół,azusługulubionegowarsztatukorzystało
czasemkilkapokoleńrodziny.
Stefanzzazdrościąspojrzałnapółkęzekskluzywnymobu-
wiem.Stałytamjegowymarzonewellingtony–czarnepółbuty
zmiękkiejgiemzowejskóry.Jużprawieuzbierałnaniepienią-
dzealeposzłyonenaoblewanieawansu.Westchnąłciężko.
Wsalonie,któryjakojedynywmieściemiałwygodnekana-
pyispecjalnepodnóżkiułatwiająceprzymierzaniebutów,było
sporoklientów.
Lewickipodszedłmłodegosprzedawcy.
—Czymogęrozmawiaćzwłaścicielem?
—Proszęchwilkępoczekać–iStefanposzedłnapawaćoczy
swoimiwymarzonymiwellingtonami.
—Ilekosztujątebuciki?Możnajeobejrzeć?–sprzedawcaspoj-
rzałnaniegozukosa.ZdjąłbutyzpółkiipostawiłprzedStefa-
nem.Drogo,proszęszanownegopana,aletoluksus!
Lewickiprzysiadłnakanapieizałożyłpantofel.Pasowałjak
ułał.
—Panchciałzemnąrozmawiać–głoszzaplecówoderwałgo
odwymarzonegoluksusu.Odwróciłsię.Przednimstałpostaw-
nyjegomośćwgarniturze,zzaczesanądotyłuresztkąwłosów.
—Takmoment,zdejmętylkoteszykownecacuszka.Zżalem
rozstawałsięzeswoimiskórzanymimarzeniami.Wyjąłzteczki
brązowypantofel.
—Topanarobota?–mistrzobejrzałbut.
30
