Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
chwilę.Przypuszczam,żechcewskazać,comożnabyusprawnić
wgwardii.
Szaddamzmarszczyłczoło.
—Pewnieniezadarmo.
Ridondokiwnąłgłową.
—Przynaszymnapiętymharmonogramienienaciskałem
naszczegóły,NajjaśniejszyPanie.Mamanulowaćtęaudiencję?
ZerknąwszynaIrulanę,Imperatorwestchnął.
—Nie,zczymkolwiekprzychodzi,miejmytozasobą.Każdy
poddanyjestdlamnieważny,chociażjeślitosprawawojskowa,
powinienprzestrzegaćhierarchiisłużbowej.
UsiadłwygodniejnaTronieZłotegoLwaiprzesunąłdłonią
popopielatorudychwłosach.
PowywołaniujegonazwiskaZenhawmaszerowałdosali
audiencyjnej,stukającobcasaminalśniącejpodłodze.Wysoki,szeroki
wramionachisurowoprzystojny,prezentowałsięokazale
wszkarłatno-złotymmundurzegwardiiimperialnejSzaddama
zoficerskimiepoletamiimałymizłotymilwaminakołnierzu.
Wyglądałnienagannie,każdymedaliguzikażbłyszczał.Idąc
precyzyjnieodmierzonymkrokiemkupodwyższeniu,miałwzrok
utkwionywPadyszachaImperatora,alegdydotarłdopierwszego
stopniapodium,jegospojrzenieprześliznęłosięnaIrulanę.Zauważyła
toiuznałazaosobliwe.
Zenhazdjąłczapkęiukłoniłsię,poczymprzyjąłpostawę
nabaczność,patrzącznowunaImperatora.GdySzaddamdałmuznak,
kapitanflotyprzemówił:
—Dziękujęzatakszybkieprzyjęcie,NajjaśniejszyPanie.
—ObróciłsięiskupiłspojrzenieorzechowychoczunaIrulanie.
—Księżniczko.—Zpewnościązachowałsięniekonwencjonalnie,
zwracającsięraczejdoniejniżdoImperatora.—JestemMokoZenha,
kapitanfloty,zastępcadowódcywkaitaińskiejeskadrzeojcaWaszej
Wysokości.
Irulanaskinęłalekkogłową,aleSzaddamwarknął:
—Zwracajsiędomnie,niedomojejcórki!
Zenhawyprężyłsięjakstruna.
—Takjest,NajjaśniejszyPanie.Niezrobiłemtegozbraku
