Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—MiałamkontaktyzTleilaxanami—powiedziałaMalina—nie
tylkowsprawiejeżopsów.JedenzmistrzówzłożyłKHOAMniemiłą
ofertę,któ​rejnieprzy​ję​łam.
Serellonatych​miaststałsięczujny.
—Jakąofertę?
—Zapytał,czygdybyTleilaxanieprzedstawilialternatywędla
umysłowychiprognostycznychzdolnościnawigatora,znaleźlibyśmy
naniąrynek.
Serelloniezdo​łałukryćwstrząsu.
—Alter​na​tywędlanaszychnawi​ga​to​rów?
Urdy​rek​torkauśmiech​nęłasięfał​szy​wie.
—Pomyślałam,żemożechcielibyścieotymwiedzieć.Czyżby
Tle​ila​xa​niesta​ralisięstwo​rzyćwła​snychnawi​ga​to​rów?
—To…nie​moż​liwe—odparł,alebyłatoauto​ma​tycznareak​cja.
Podłożywszytęgroźnąminę,MalinaAruodwróciłasiędowyjścia
iprzywołałajeżopsy.Serellonagleprzypomniałsobiedwojemłodych
Fremenów,którzyutrzymywali,żejakiśtajemniczystatekwykradł
ciałojegopra​dziada.
Powszechniewiedziano,żeTleilaxaniedokonująstrasznych
eksperymentówgenetycznych.Wiadomobyło,żewswoichkadziach
hodująghole—klonyzkomó​rekpobra​nychztru​pów.
Możezwłokinawigatorabyłypotrzebnedorealizacjijednegozich
głów​nychpro​jek​tów.
Konsekwencjewystrzeliwaływjegogłowiejakfajerwerki.
Ztrudemudałomusięzapanowaćnademocjamiizachować
dyplo​ma​tycznyspo​kój,kiedyżegnałsięzurdy​rek​torką.