Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jednakpewna,czyojciectodostrzega.
Zenhabyłwyraźnieurzeczonyotrzymanąszansą—miałrumieńce,
anaczolekroplepotu.SpojrzałnaIrulanęznadzieją,alezachowała
niewzruszonąminęiniedodałamuotuchy.
—Tonarazietyle,kapitanie—powiedziałSzaddam,bębniąc
palcamipostole.—SzambelanprzekażecipełnedossierKwarty,
wszystko,coonimwiadomo.Wykażsię,awtedyporozmawiamy,czy
zasługujesznarękęmojejcórki.
Zenhapoderwałsięizasalutował.
—Niezawiodęcię,NajjaśniejszyPanie!
Kiwnąwszygłową,Imperatorzdjąłhełmipołożyłgonastole.
—Wiemotym,młodzieńcze.
Alekapitannatymniepoprzestał.
—Mamutalentowanychoficerówiszeregowców.Dowodziłem
tądywizjąpodczasróżnychmisjiimanewrów.Będąidealnidotego
zadania.Iludodatkowychsardaukarówdostanępodkomendę?
Szaddamłypnąłnaniegogniewnie.
—Anijednego.Siłyspecjalnesąmipotrzebnetutajdoochrony
światastołecznego.Zresztąitakniebędzieszichpotrzebował
doprzeprowadzeniatakiejdrobnejoperacji…Chybażemaszmniejsze
umiejętności,niżtwierdzisz.Powinieneśsięuporaćzgarstką
fanatycznychbuntownikówwłasnymisiłami.—Jegotwarzjeszcze
bardziejspochmurniała.—Jeśliniepotrafiszstłumićniewielkich
zamieszek,poślęsardaukarów,żebyposprzątalibałagan.
WorzechowychoczachZenhypojawiłsiębłysk.
—Rozumiem,NajjaśniejszyPanie,izwdzięcznościąprzyjmuję
towyzwanie.—Podniósłczapkę.—Niezawiodę.
Imperatorodprawiłgomachnięciemręki.
—Towszystko.Przeczytajmateriały,któreprzekażecimój
personel.—Uśmiechnąłsięnieszczerzedooficera.—Ruszajiszykuj
siędodrogi.
Opuszczającgabinetwojenny,kapitanodwróciłsięiukłoniłporaz
ostatni.
—Dziękuję,żedałeśmiszansę,NajjaśniejszyPanie.—Spojrzał
naIrulanę.—Itobie,księżniczko.
