Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Innowacjejakoczynnikwzrostugospodarczego
21
Zbliżonerozumieniepojęcianinnowacja”dodefinicjiprzedstawionejprzez
OECDorazEurostat–ukazującedyfuzjęjakozmianyinnowacyjne–prezentuje
MarzennaAnnaWeresa,pisząc,żeninnowacjetowszelkiezmianyjakościowe,za-
równoocharakterzekreatywnym,jakiimitacyjnym,wsferzetechnologii,organi-
zacjipracy,zarządzaniaimarketingu,charakteryzującesięnowościąioryginalnością
wdanymprzedsiębiorstwie,nadanymrynku,wregionielubwskaliświata”(Were-
sa,2002,s.14).
Napodstawieanalizydorobkumyśliekonomicznejwniniejszejpracyzapropo-
nowanonastępującądefinicjęinnowacji:
Innowacjatoefektdziałalnościsektorarynkowego,państwowegolubpoza-
rządowegowpostaciproduktów,usług,procesów,metodiinnychdóbrwprowa-
dzonychdopraktycznegozastosowania,powstałychwwynikutworzenianowej
wiedzybądźwwynikukreatywnejkombinacjizasobówdotychczasowejwiedzy.
1.2.Innowacjejakoczynnikwzrostugospodarczego
Punktemwyjściadoanalizywpływuinnowacjinawzrostgospodarczyjest
neoklasycznymodelwzrostuSolowa-Swana.Zakładaon,iżdługookresowywzrost
gospodarczydeterminujątrzypodstawoweczynniki–postęptechniczny,akumu-
lacjakapitałuprzezoszczędności(inwestycje)orazwzrostzasobówsiłyroboczej.
WswoichbadaniachSolow(1956)iSwan(1956)wykorzystalifunkcjęprodukcji
Cobba-Douglassaopostaci(CobbiDouglas,1928):
Y=ALαKβ
(1.1)
gdzie:
α+β=1–stałekorzyściskali,
A–stałaumożliwiającadokładniejszedopasowaniefunkcjiteoretycznejdo
empirycznej,
L–siłarobocza,
α–współczynnikelastycznościprodukcjiwzględemzmiansiłyroboczejokre-
ślającywkładtegoczynnikawwytworzeniejednostkiproduktu,
K–nakładykapitałurzeczowego,
B–współczynnikelastycznościprodukcjiwzględemzmiannakładówkapitału
określającywkładtegoczynnikawwytworzeniejednostkiproduktu.
