Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Innowacjejakoczynnikwzrostugospodarczego
23
EmersonaLucasajun.wmodeluujmującymkapitałludzkijakosamodzielnyczynnik
produkcjiorazzałożeniaPaulaMichaelaRomerawmodelutraktującymdziałalność
badawczo-rozwojowąjakoczynnikprodukcji.
Jednązpierwszychpróbujęciatechnologiijakoczynnikaocharakterzeendoge-
nicznymbyłypraceArrowa(1962a)nadzjawiskiemzdobywaniawiedzyprzezdziała-
nie.Wartykulez1962r.Arrowpoprzedziłswojebadaniadwomaprzykładami,któ-
repotwierdzałyzałożenieokluczowejroli,jakąodgrywadoświadczeniepracowników
wzwiększaniuproduktywności.Pierwszyprzykład,mówiącyotym,żeliczbaroboczo-
godzinkoniecznychdowybudowaniakonstrukcjisamolotubezsilnikaprzyjmujepo-
staćmalejącejfunkcjiwytworzonychwcześniejkonstrukcji(
),Arrowzaczerpnąłod
TeodoraPaulaWrighta(1936).Jakodruginatomiastomówił,pochodzącyzpracyEri-
kaLundberga(1961),przypadekprzedsiębiorstwaHorndal–szwedzkiejfabrykistali,
wktórejprzezkolejne15lat–wwarunkachniepodejmowanianowychinwestycji,nie-
wprowadzanianowychmetodprodukcjiorazprzyzachowaniustałejliczbypracowni-
ków–obserwowanowzrostprodukcyjności(przypadającejnaroboczogodzinę)średnio
o2%wskaliroku.ZjawiskotozostałonazwaneefektemHorndala(Horndalsefekten).
Arrowuważał,żewystępowanietegotrwałegowzrostuproduktywności(efektywności
pracowników)jestrezultatemakumulacjidoświadczeńpracowników,innymisłowyjest
rezultatemnabywaniawiedzyprzezpraktykę.Zakładałtakże,żewiedzajestdobrem
publicznym,acozatymidzie,przedsiębiorstwamogąnabywaćjąbezżadnychkosztów.
Dziejesiętakzpowoduwystępowaniaefektówzewnętrznych,cooznacza,żeczęśćwy-
tworzonejwiedzyrozprzestrzeniasięszybkowśródpodmiotówcałejgospodarki.
Lucas(1988)jakopierwszynadałpostępowitechnicznemucharakterendogenicz-
nypoprzezdodaniedomodelukapitałuludzkiego,przezktóryrozumiałogólnypoziom
umiejętności(generalskilllevel)danegoczłowieka.KapitałludzkiwmodeluLucasastano-
wiłosobnyczynnikwzrostugospodarczego,tużobokkapitałurzeczowegoisiłyroboczej.
Funkcjaprodukcjijestwówczasopisanawzorem(AsteriouiAgiomirgianakis,2001):
Y=AKα(υhL)1-α
gdzie:
0<α<1
A–poziomtechnologii,
K–kapitałrzeczowy,
υ–przeciętnyczasprzeznaczonynapracę,
h–miaraogólnegopoziomuumiejętnościpracowników,
L–siłarobocza.
(1.4)
