Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Lisy!–dodałEdmund.
–Króliki!–dodałaZuzanna.
Alenastępnegorankaobudziłoichmonotonnebębnieniedeszczu,
takgęstego,żeprzezoknoniebyłowidaćanigór,anilasów,aninawet
strumykapłynącegoprzezogród.
–OczywiścieMUSIpadać!–stwierdziłEdmund.Właśnieskończyli
śniadaniezProfesoremibylijużnagórze,wpokoju,któryim
przydzielono.Byłtodługi,niskipokójzdwomaoknami
wychodzącyminadwieróżnestronyświata.
–Och,Edziu,proszęcię,przestańnarzekać–powiedziałaZuzanna.
–Stawiamdziesięćdojednego,żeprzejaśnisięwciągugodziny.
Tymczasemniejesttakźle.Mamyradioimnóstwoksiążek.
–Jeżelichodziomnie,tonarazienieskorzystam–wtrąciłPiotr.–
Zamierzamnajpierwdokładniezwiedzićtendom.
Wszyscychętnienatoprzystaliitakzaczęłysięichprzygody.Dom
byłpełenzakamarkówiniespodzianek,wielki,zrodzajutychwielkich
domów,cotozdająsięnigdyniemiećkońca.Jakmożnabyłosię
spodziewać,kilkoropierwszychdrzwi,któreotworzyli,wiodłodo
pustychsypialni,wkrótcejednakdoszlidobardzodługiegopokoju
pełnegoobrazównaścianach;odkrylitukompletnąstarązbroję.Dalej
byłpokójobityzielonątkaniną,zestojącąwroguharfą,następnie
przejścieprowadzącetrzystopniewdół,apotempięćstopniwgórę,
zanimniewielkakomnatazdrzwiaminabalkon,adalejcałyszereg
połączonychzesobąpomieszczeńzpółkamipełnymiksiążek,
przeważniebardzostarych,niektóreznichbyłyzpewnościąwiększe
odBibliiwkościele.Wkrótcepotemdotarlidoprawiepustegopokoju,
wktórymstałastaraszafazdużymlustremwdrzwiach.Niebyłotu
nicwięcej,jeślinieliczyćleżącejnaparapeciemartwejmuchy.
–Tunicniema!–stwierdziłPiotriwszyscyposzlidalej.Wszyscy–
opróczŁucji,którapomyślałasobie,żewartobynawszelkiwypadek
sprawdzić,czydrzwiszafyniedadząsięotworzyć,choćbyłaprawie
