Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wszystko,comyślę.Żeniewidzęmożliwościobcowania.
Pokilkudniachnajprościej,najszczerzejpowiedział,
żeniewie,dlaczegodotychczastakpostępował,
boprzecież„nicnietraci”(stwierdzenieLudmiły),
przyznającmójudziałtam,gdzieonjest.
I„obcujemy”bezprzymusuiudawaniadalej.
–––
(Czyjestsens?)
Muszębylejakucinaćkońcetego,cowostatnich
listachrozpętałem.
Jedno,doczegochciałbymwrócić–bomożewtym
jakośsiebieprzekażę–to„proces”.
TomnienaszłoprzyTwojejwystawie,przyTwoim
malarstwie–wKrakowie.Towtedywyjaśniło,ustaliło
mójstosunekdosztuki,sensutwórczości,istoty
twórczości.
Tosię(możepozornie)jakbyrozszerzyłowemnie,
przerzuciłonainne(?)kategoriejużnietwórczościsamej,
alesamegodramatu,sensużycia.Będępróbował–będę
musiałprzezbełkot–inaczejbojęsię,żeźlezrozumiesz
całetomojebałaganiarstwozMironem.Żesterczytam
komicznie,fałszywie,nieistotniedlamnie
fakt„pokrzywdzonejambicji
twórczej”.
16V–59
Gdybymmiałnietakrozszarpanyczas–nie
wysłałbymitego–próbowałbympisaćjeszczeraz,
czyściej,odpowiedzialniej.
Wysyłamjakokoniecznedopełnieniepierwszego
listu–aplączęcorazbardziej.
17V59
Ostatniwkolejnościlist
„Dopala”sięjużniedziela–„ZieloneŚwiątki”.Odrana
jestemwswoimlegowiskuzdecyzjąnapisanialistu
