Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Pomyślałemteż–kontynuowałniepewnieHarry,
którywidocznieusłyszałsłowaArthura–żerośliny
uzupełniłybyprzestrzeńizajęłybyniewykorzystane
miejsca.
–Notak,najlepiejzapchaćpusteszpary…–ozwałsię
wtórnieBonn,znudzonyjakżeżywąipewnąmową
znajomego,którejzdaniabyłydlaniego,najłagodniej
mówiąc,bezsensowne.
TymrazemsłowaArthurawyminęłyprzeszkody
idotarłydouszuwłaścicielafirmy.
–Dziękujęci,Harry.–Johnskinąłgłowąiobróciłsię
napięciewstronęhumorzastegokrytyka.–Terazkolej
naArthura.Proszę,słuchamy.
–Popierwsze–zacząłodrazu–tensalonfryzjerski
powinienwpasowaćsięwstylkamienicy.Myślę,żejest
torozsądne,bozachowamyjejurokiwykorzystamytło
jejelegancji.Zresztąnietworzymyatrakcjiturystycznej.
–Bonnzmierzyłwzrokiemswojegoprzedmówcę.–Nie
sztukąjestużyciejaskrawychkolorów.Takieniewabią
klientów,jakkwiatypszczoły.Ludzizklasąwabi
kompozycjacałegownętrza.To,jakbarwykomponująsię
zesobą.Ludzieprzychodządotakiegomiejsca,bodobrze
siętamczują.
KażdypozostawałwsłuchanywprezentacjęArthura.
Zdawałosię,żemógłopowiadaćotymbezkońca.Znał
sięnaswoimfachu,mówiłlogicznieipłynnie,jakby
czytał.
–Alekwestiiroślinchybaniepodważysz?–zapytał
nieśmiałoHarry.
