Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wnaszezbawieniepokładamywludziachnasotaczających,
wwidokachnapełniającychnaszeoczy,wdźwiękachdochodzących
naszychuszuiwpowietrzunapełniającymnaszepłuca.
Cienki,złotywiórksiężyca,płynącpowoliwdół,zginąłnareszcie
wczarnejpowierzchniwód,apozaświatowawiecznośćzdawałasię
zbliżaćdoziemiwrazzezwiększonymbłyskiemgwiazd,zgłębszym
odcieniempołyskunawpółprzezroczystegosklepieniawiszącegonad
płaskimkręgiemnieprzezroczystegomorza.Parowiecszedłtak
łagodnie,żejegoruchnaprzódbyłnieodczuwalnydlazmysłów
ludzkich,jakgdybybyłzatłoczonąplanetąśpieszącąprzezciemną
przestrzeńeteruzarojemsłońc,wewzruszającymspokoju
isamotnościczekającychtchnieniaprzyszłychkreacji.
–Strach,cotamzaupałnadole–odezwałsięjakiśgłos.
Jimuśmiechnąłsię,nieoglądając.Kapitanwystawiłcałąszerokość
swychpleców;byłatoulubionasztuczkarenegata,udawać,żenie
widziwcaleczyjejśobecności,chybażespodobałomusięzwrócić
nakogośnagleswójwściekływzrok,anastępniezacząćwylewaćnań
potokidzikichobelg,wybuchającychjakbrudyześcieku.Teraztylko
chrząknąłniemile;drugimaszynista,stojącnaszczyciedrabiny,
gniotącrękamibrudny,mokryodpotułachman,ciągnąłdalejswą
przemowę.Marynarzomdobrzesiętudziejenagórze,ajakiznich
pożyteknaświecie,toonbydużodał,żebytowiedzieć,abiedni
maszyniścimusząpilnować,byparowiecszedł,aprzytymmogą
doskonaleiinnerzeczyrobić–takieżycieto…
–Milcz!–mruknąłgroźnieNiemiec.
–Atak!Milcz!Agdycośzłegosiędzieje,toleciszpandonas,
co?–odparłtamten.
Iżaliłsiędalej,żejestnawpóługotowany;alewkażdymrazienie
dbajużoliczbęswychgrzechów,gdyżprzezostatnietrzydni
przeszedłprzezpróbężycia,jakiebędąpędziliźliludziepośmierci
–tak,tak–aprzytymjestprawieogłuszonytymhałasem,hukiem
