Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
żezaczniecieodnowa,tymrazemnienaniby,ale
naprawdęisprawdzicie,jakdalekozdołaciedotrzećprzed
powrotemtaty.
–Naprawdę,mamo?Gdziesąnaszetobołki?
–zapytałaAmy,którawszystkobraładosłownie.
–Każdazwaspowiedziaławłaśnie,jakiemabrzemię,
zwyjątkiemBeth.Wydajemisię,żeonawcalegonie
ma–odrzekłamatka.
–Owszem,mam.Moimbrzemieniemsąnaczynia
iścierkidokurzu,zazdrośćwobecdziewcząt,któremają
ładnepianina,atakżestrachprzedludźmi.
TobołekBethbyłtakzabawny,żewszystkiemiały
ochotęsięroześmiać,alenikttegoniezrobił,
botobardzodotknęłobywrażliwądziewczynę.
–Zróbmytak–powiedziaławzamyśleniuMeg.
–Totylkoinnanazwanastaraniesiębyćdobrymi,ata
opowieśćmożenamwtymdopomóc,bochoćchcemy
byćdobre,pracanadsobąjestciężka,czasamioniej
zapominamyiniedajemyzsiebiewszystkiego.
–DziświeczoremugrzęzłyśmywBagnieRozterki,ale
przyszłamamaiwyciągnęłanasstamtąd.TakjakPomoc
wksiążce.Powinnyśmymiećswojąlistęwskazówek,jak
Chrześcijanin.Coztymzrobimy?–zapytała
Jozachwyconapomysłem,którydodawałodrobiny
romantyzmunudnemuzadaniuwypełnianiaswoich
obowiązków.
–Zajrzyjciepodpoduszkiwbożonarodzeniowy
poranek,aznajdziecieswójprzewodnik–odparłapani
March.
Siostryzaczęłyrozmawiaćonowympomyśle,podczas
gdystarasłużącaHannasprzątałazestołu.Następnie
wyjętoczterykoszykinarobótkiidziewczętazzapałem
zabrałysiędoszyciapościelidlaciotkiMarch.Robota
