Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—Niczegonieudaję…
—Czyżby?Towyuczonapasywnośćczyprzyjętafilozofiażycia?
—Przecieżprzyznałamsiędowiny.Czegojeszczechcecie?
—Aresztowanatymrazemutrzymałakontaktwzrokowy
zprokuratorką.
—Super!Właściwietojużniczego.—Fabiańskauderzyładłońmi
wudaizzadowoleniemwstałazkrzesła.—Uzyskałamto,
cochciałam.Szybko,zwięźleinatemat!Małotego,jeszczeprzed
północązagoszczęwewłasnymdomu,boniestetyomieszkaniuwnim
niemogępowiedzieć.
—Dlaczego?—padłotymczasempytaniezustSylwka.
Nagleprzypomniałsobie,skądznatękobietęinoszoneprzeznią
nazwisko,którewcześniejuznałzazbiegokoliczności.Coprawda
nigdyniepracowałzeSławomiremŁuczyńskim,aleoczynnejsłużbie
tegozasłużonegopolicjantasłyszałwiele.
—Nojaktodlaczego?—Marlenajużnaciskałaklamkę.
—Niepaniąpytam,paniprokurator,tylkopodejrzaną.
—Apoconamtawiedzadlaczego?
Wkurzonawykonałaobrótostoosiemdziesiątstopniiutkwiła
spojrzeniewkomisarzu,któryniezwróciłnatonajmniejszejuwagi,
ponieważusilniepróbowałprzytrzymaćwzrokcorazbardziej
spanikowanejkobiety.Gdzieśuleciałazniejwcześniejszaapatia,
aprymzaczęływieśćdezorientacjaistrach.
—Zapytamjeszczeraz…—wyraźniesylabizowałsłowa,
zpremedytacją,byzdenerwowaćprokurator.—PaniMarto,dlaczego?
—Niejestempewna…
—Niejestpewna!—prychnęłaoburzonaFabiańska.
—Paniprokurator!—Zgromiłjąostrymspojrzeniem.
—Nodobra,dobra.—Machnęłanonszalanckorękamiizasiadła
dumniewyprostowananaswoimwcześniejszymmiejscu.
—Proszękontynuować…
Sylwekzadługopracowałwpolicji,byniezauważyć,żetasprawa
kryjedrugiedno.Odsamegopoczątkuwzbudzaławnimwiele
kontrowersji,ajużzdużymprawdopodobieństwemniesprawiała
wrażeniatakiejoczywistej,jaksugerowałaprokuratura.
—Straciłamkontrolę…Niewiem,jakdotegodoszło—podjęła
Martapochwilizastanowienia,poszukującwzakątkachumysłu
szczegółówwydarzeńzostatnichkilkugodzin.—Takdługotrzymał
pistoletprzyswojejskroni,żejużniepamiętam,czygoodepchnęłam
rękąiwtedymiwypalił,czyposzarpaninie.
