Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ROZDZIAŁII
KarolWojtyła:osobaiczyn
WpływMaxaScheleranapolskąfilozofięmożemyprześle-
dzićzarównonaprzykładzieKarolaWojtyły,którymzajmę
sięwtymrozdziale,jakiJózefaTischnera,októrymbędę
pisałwrozdzialekolejnym.Analizowaniewpływunafilozo-
fiętegopierwszegowydajesięotylełatwiejsze,żezajmował
sięonbezpośredniofilozofiąSchelera(przedewszystkim
jegogłównymdziełemFormalizmwetyceimaterialnaetyka
wartości),czyniączniejpodstawęswejrozprawyhabilitacyj-
nejPróbaopracowaniaetykichrześcijańskiejwedługsystemu
MaxaSchelera1,którąobroniłw1953roku.Poszukującwśród
różnychstanowisketycznychnależytegomiejscadlaetyki
chrześcijańskiej,WojtyłazarzuciłKantowiradykalneoddzie-
lenietego,coaprioryczne,normatywne,tojestformalne,od
pełnegoprzeżyciaetycznego.To,coetyczne,zauważaRyszard
Wiśniewski,zostałoprzesuniętedosferypozadoświadczalnej2.
Sprzymierzeńcemwkrytycetegoformalistycznegoujęciastaje
sięSchelerowskamaterialnaetykawartości,ale-jaksięokazu-
je-wpewnymtylkoograniczonymzakresie,gdyżSchelerowi
1
K.Wojtyła,Ocenamożliwościzbudowaniaetykichrześcijańskiejprzy
założeniachsystemuMaxaSchelera,w:tegoż,Zagadnieniepodmiotu
moralności,Lublin2001.
2
R.Wiśniewski,KarolWojtyła,nEdukacjaFilozoficzna”1998,vol.26,
s.169.
