Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
PanVanboroughdopiłwinoiutkwiłwprzyjacielubaczne
spojrzenie.
–Mojaambicja–rzekł–widzikarieręwparlamenciezwieńczoną
parostwemiżadnejprzeszkodynadrodzezwyjątkiemmojejgodnej
szacunkużony.
PanKendrewostrzegawczouniósłdłoń.
–Niemówwtensposób–powiedział.–Jeśliżartujesz,nie
rozumiemżartu.Jeślimówiszpoważnie,nasuwaszmipodejrzenie,
któregowolałbymniepojmować.Zmieńmytemat.
–Nie!Pomówmyotymteraz.Copodejrzewasz?
–Podejrzewam,żezaczynaszbyćznudzonyswojążoną.
–Onamaczterdzieścidwalata,ajatrzydzieścipięćijesteśmy
małżeństwemodtrzynastu.Wszystkotowieszipodejrzewaszjedynie,
żejestemniąznudzony.Oświętanaiwności!Maszdopowiedzeniacoś
więcej?
–Skoromniezmuszasz,skorzystamzprawastaregoprzyjaciela
ipowiem,żetraktujeszjąniesprawiedliwie.Mijająniemaldwalata,
odkądzakończyłeśpobytzagranicąiprzyjechałeśdoAngliipośmierci
ojca.Jeślinieliczyćmnieijednegoczydwóchinnychprzyjaciół
zdawnychlat,nieprzedstawiłeśswojejżonynikomu.Nowe
stanowiskootworzyłocidrogędonajlepszegotowarzystwa.Nigdynie
zabieraszzesobążony.Wychodzisztak,jakgdybyśbyłkawalerem.
Skądinądwiem,żewięcejniżcoczwartyztwoichnowychznajomych
faktycznieuważa,żejesteśnieżonaty.Wybacz,żewypowiadamsię
bezogródek:mówię,comyślę.Toniegodziwetrzymaćżonę
wzamknięciutak,jakbyśsięjejwstydził.
–Wstydzęsięjej.
–Vanborough!
–Zaczekaj!Niebędęciwewszystkimustępował,mójmiłypanie.
Jakiesąfakty?Trzynaścielattemuzakochałemsięwładnej
