Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wysiłkiem,ipopatrzyłwrogonaBartka.Owszem,miał
oddawnaochotęwyjśćnaspacer,aleprzecieżteraz
pierwszemiejscewdomuzajmowałBartek,więc
obrażonyTrąbaanimyślałdopominaćsięoswojeprawa.
–Jamogę-gę-gęwyprowadzićzwierzęTrąbę-bę-bę
naspacer–odezwałsięrobot.
Gę-gę-gę
–przedrzeźniałgowmyślachTrąba.–
Gęś,
anierobot
–pomyślałzezłością.
–Taksądzisz?–zastanowiłsięprofesor,któremu
propozycjaBartkabardzoprzypadładogustu.–Może
maszirację.
MachnąłrękąiwtensposóbskazałTrąbę
naośmieszenie.
Nocbyłaciepłaiciemna.Wyjątkowociemna,bonie
paliłysięlatarnieprzedblokiem,zacoTrąbawznosił
modływpodzięcetym,którzyichniezreperowali.
Takiwstyd
–myślał–
takiwstyd.Być
wyprowadzanymnaspacerprzezrobota!
