IchalternatywnewzględemoferowanegoprzezDavidsonarozumienie
przedstawiamwrozdziale3.
WedługDavidsonateoriakauzalnastanowirozwinięcienaszego
naturalnegoujęciadziałań(intencjonalnych),któregoosiąjestrelacja
międzydziałaniemaracją.Dziękistojącejzapodjęciemdziałaniaracji
-innymisłowy,dziękitemu,żedziałaniejestumotywowane-niejako
zawierasięonowekonomiiumysłowejsprawcy.Racji-jaktookreśla
Davidson:racjipodstawowej(primaryreason)-dostarczająparyzło-
żonezestanówumysłudwóchtypów:pragnieńiprzekonań.Wśród
racjistojącychzadziałaniem(wtejrelacjidodziałaniamożebyćwiele
parpragnieńiprzekonań,doczegowracamniżej)sąteżtakie,które
stanowiąjednocześniejegoprzyczynę(Davidson1963,s.3-4)-sąto
racje,napodstawiektórychpodmiotdziałał.Wkwestiinaturydziałań
Davidsontwierdziwięc,że:
(TK1)Koniecznymiwystarczającymwarunkiemintencjonalnego
działaniajest,żebyjegoprzyczynęstanowiłystanyumysłu,które
todziałanieracjonalizują.
ZaproponowanaprzezDavidsonainterpretacjadziałańmówizatem
odwojakiegorodzajurelacjachmiędzyracjąidziałaniem-oprócz
relacjiracjonalizacjimowajestnajejgruncieorelacjiprzyczynowej,
przyczymtapierwsza,zgodniezinterpretacjonistycznąkoncepcją
umysłuidziałania,któraprzywołanajestwnastępnympodrozdziale,
macharakternormatywny.
Davidsonformułujeponadtointerpretacjęwyjaśnieńdziałań:
(TK2)Wyjaśnieniadziałańwkategoriachracjisąwyjaśnieniami
przyczynowymi.
RozwijaneprzezDavidsonarozumienieracjiwpisujesięwtradycję
Hume’owską,zgodniezktórąracjamisąstanyumysłusprawcy,jego
pragnieniaiprzekonania(niezaśnp.fakty;por.Dancy2000).David-
sonużywapojęćnpragnienia”inprzekonania”wpewnymtechnicznym
sensie,któryzostałprzyjętypóźniejwliteraturzezakresufilozofii
umysłuidziałania.nPragnienia”tozbiorczyterminokreślającystany
Dwietezyprzyczynowejteoriidziałania
25