Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zapamiętała,tota,wktórejznajdowałsięteraz,niebyłanormalna.
Więcjeślijednakzauważy,tocowtedy?
—Możemaszochotęnakieliszeczeknaleweczki?—zachichotałam
nerwowo.—Rozgrzejemysiępospacerze.Ziąbtakiokropny!
—Azostałocicośjeszcze?
Baśkawcinałatostzatostem.Szczęściara,niemusiałaprzejmować
sięwagą.Zawszeszczupłaiznieposkromionymapetytem.Nietoco
ja.
—Pewnie,żezostało.Mamsporyzapasikwpiwnicy.
—Myślałam,żewszystkowychlałaś.
—Tolepiejniemyśl.
Podniosłamsięzkanapy.
—Zaczynamcizazdrościćtegospadku!—krzyknęłazamną.
Nalewka
miała
przepiękny,
intensywny
kolor.
Mieniła
się
wkieliszkachwszystkimiodcieniamiczerwieni.Baśkapodziwiała
napitekpodświatło,apotemposmakowała,umoczywszyzaledwie
usta.
—Mmm—zamruczałazprzymkniętymioczami.—Pycha!
—Łyknęłajeszczeodrobinę.—Niedziwota,żeśtylewyżłopała.
—Uważaj—mruknęłam.—Jestzdradliwa.Mamoc.
—Myślisz,żeijacośzobaczę?—Śmiałasięgłośno,adołeczki
wjejpoliczkachbyłygłębszeniżzazwyczaj.
—Ktowie…
Zerknęłamnaportretizachłysnęłamsiępitąwłaśnieherbatą.
Pradziaduniojużnieziewał.
Otwarciechichotał,całysiętrzęsąc.
***
Wniedzielę,czarnymświtem,domojejświadomościwdarłsięjakiś
tajemniczy
dźwięk.
Z
trudem
wracałam
do
rzeczywistości,
przysięgłabym,żedopierocoprzyłożyłamgłowędopoduszki.Nie
