Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ujmowaniaproblematykitwórczości.Przeglądhistorii
badańdotyczącychtwórczości[Albert,Runco,
2002,s.16−34;Runco,Sakamato,2002,s.62−92]
dowodzi,żenajwięcejdowyjaśnieniatwórczościwnieśli
GruberiWallace[2002,s.93−115],jeślichodzionurt
psychometryczny,eksperymentalny,biograficzny,
posługującsięstudiumprzypadku,iSimonton[2002,
s.116−138],wykorzystującymetodęhistoriometryczną,
nazywani„wielkątrójką”.
Trzebaprzytympodkreślić,iżlistaopisanychwcześniej
fazpojmowaniatwórczościniezostaładefinitywnie
zamkniętainienależąonedokategoriihistorycznych.
Pokazujątowspółczesnebadaniaempirycznewkrajach
wysokorozwiniętych.Przekonanianatemattwórczości
wśróddokształcającychsięnauczycielibrytyjskich
[Diakidoy,Kanari,1999]uwidoczniły,żetwórczość
bywałautożsamianajedyniezdziełamiliterackimi
iartystycznymi.Brakbyłołączeniawiedzyogólnej
zosiągnięciamitwórczymi.Wtejsytuacjitrudnoraczej
oczekiwać,żenauczycielebędąrozwijaćtwórczość
uswoichwychowanków.Podobnewnioskimożnawysnuć
zpracyzespołubadawczego[Kumar,Holman,Rudegeair,
1991].Badaczeci,testując182nowoprzyjętych
studentówcollege’u,zauważyli,żepanujeprzekonanie,
iżtwórczośćjesttymczymś,„cosięraczejprzydarza”,
aniejestwynikiemciężkiejiwytrwałejpracy.Podobne
nastawieniedotwórczościjakodoczegoś,cojest
nieprzydatne,zaobserwowałaTurska[2002]wśród
polskichuczniów.Pasjaiwytrwałość,zjakąautorka
śledziłaproblem,niepozwoliłyjejzarejestrować
pozytywnychzmianpoupływiedekady.Równieżbadania
autorarozdziału,którympoddano500studentów
zróżnychkierunków,pokazały,żetylko10%spośródnich
jestnastawionychnarozwójswojegopotencjałuwczasie
studiów[Szopiński,2012].Baghetto[2010,s.448]
pokazujejednak,żetoniejesttylkoproblemtypowydla
społeczeństwawychodzącegoztotalitaryzmu,lecz
uniwersalny,pokazujący,żestudentchciałbyzostać
zaopatrzonywregułypozwalającemuosiągnąćsukces
