Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
PonadtoprzyzałożeniuHJPmamy
t
p
x
±
exp
f
|
L
-
ln
B
c
(
c
tx
+
-
c
x
)
1
|
J
D)RozkładMakehama(1860)
(1.2.10)
W.MakehamwzbogaciłmodelGompertza9dodającdoniegopewnąstałąA
(tzw.parametrMakehama).Stądteż
H
t
±
ABc
+
t
9
t
2
0
gdzie
B
>
09
A
2-
Bc
9
>.
1
(1.2.11)
Dla
t±
0
intensywnośćzgonówwynosiAB
+9przyczymstałąA(niezależnąod
wieku)interpretujesięjakopodatnośćnaryzykowypadków9natomiaststałąB–
jakopodatnośćnaryzykostarzeniasię.
Funkcjatrwaniażyciawtymmodelu(funkcjaMakehama)danajestwzorem
st
()exp
±
f
|
L
-
At
-
ln
B
c
(
c
t
-
1
)
1
|
J
Natomiast(przyHJP)
t
p
x
±
exp
f
|
L
-
At
-
ln
B
c
(
c
tx
+
-
c
x
)
1
|
J
E)RozkładWeibulla(1939)
(1.2.12)
(1.2.13)
W.Weibulloparłswójmodelnazałożeniu9żeintensywnośćzgonówjestfunk-
cjąpotęgowąwieku
H
t
±
kt
n
9
t
2
0
gdzie
k
>
09
n
>.
0
Wówczasfunkcjatrwaniażycia(funkcjaWeibulla)jestpostaci
st
()exp
±
(
|
k
-
n
k
+
1
t
n
+
1
N
|
)
natomiast(przyHJP)
t
p
x
±
exp
f
|
L
-
n
k
+
1
(
(
t
+
x
)
n
+
1
-
x
n
+
1
)
1
|
J
14
(1.2.14)
(1.2.15)
(1.2.16)
