Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Prolog
LISTOPADOWYPIĄTEK
Tenscenariuszpowtarzałsiękażdegoroku.Adresatskończyłwłaśnie
osiemdziesiątdwalata.Jakzwykleotworzyłpaczkęizdarłozdobnypapier.
Apóźniejpodniósłsłuchawkęiwybrałnumerbyłegokomisarza
kryminalnego,którypoprzejściunaemeryturęosiadłnadjezioremSiljan.
Mężczyźniurodzilisięnietylkowtymsamymroku,aleidokładnietego
samegodnia,cowtymkonkretnymprzypadkuzakrawałonacośwrodzaju
ironiilosu.Wiedząc,żetelefonzadzwonizarazpowizycielistonosza,około
jedenastej,komisarzpiłspokojniekawę.Wtymrokuzadzwoniłjuż
odziesiątejtrzydzieści.Policjantodebrałinieprzedstawiającsię,
powiedział:
–Hej.
–Przyszła.
–Jakwyglądatymrazem?
–Niemampojęcia,cotozaroślina.Aledowiemsięoczywiście.Kwiat
jestbiały.
–Zgaduję,żeniedołączonożadnegolistu?
–Nie,niemażadnejwiadomości.Tylkokwiatek.Itakasamaramkajak
wubiegłymroku.Zwykłaniedrogarzeczdosamodzielnegomontażu.
–Stempelpocztowy?
–ZeSztokholmu.
–Charakterpisma?
–Jakzawsze,drukowanelitery.Dużeiproste.Tymsamymtematzostał
wyczerpanyiprzezdłuższąchwilęmężczyźnisiedzieliwmilczeniupoobu
końcachlinii.Emerytowanykomisarzrozparłsięwygodnieprzy
kuchennymstole,pociągającfajkę.
Wiedział,żeniespodziewanosięjużponimżadnegozbawczegoczy
choćbytylkoszczególnieinteligentnegopytania,któremogłobyrzucićnowe
