Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
młodszychodemniekobiet,któremającoś
dopowiedzenia–wnadziei,żebędąmogłyprzemówić.
Postscriptum
Wmarcu2008rokupodczaspewnejkolacjizaczęłam,jak
misiętojużwcześniejzdarzało,żartować,żepowinnam
napisaćesejpodtytułem
Mężczyźniobjaśniają
miświat
.Każdaautorkaikażdyautormacałąstajnię
pomysłów,którenigdynietrafiająnatorwyścigowy;
natymakuratkucykuurządzałamsobieodczasu
doczasuprzejażdżkidlarozrywki.Panidomu,błyskotliwa
teoretyczkaidziałaczkaMarinaSitrin,zaczęłamnie
przekonywać,żepowinnamnapisaćtenesej:choćbydla
takichdziewczynjakjejmłodszasiostraSam.Młode
kobiety,twierdziła,powinnysiędowiedzieć,żejeśli
sąlekceważone,tobynajmniejniezpowoduich
własnychskrywanychbraków:żemajądoczynienia
zestarą,nudnąwojnąpłci,żetosamoprzydarzasię,
wtymczyinnymmomencie,większościznas,kobiet.
Następnegorankausiadłamizajednymzamachem
napisałamtenesej.Jeślicośpiszesiętakszybko,
toznaczy,żeprzezdłuższyczasukładałosięgdzieś
wzakamarkuumysłu.Czekałonanapisanie,
niecierpliwiłosię,chcąctrafićnatorwyścigowy,
ipogalopowało,gdytylkozasiadłamprzedkomputerem.
JakożewtamtymokresieMarinawstawałapóźniejniżja,
podałamjejtekstnaśniadanie;późniejtegosamegodnia
posłałamgoTomowiEngelhardtowi,redaktorowi
TomDispatch,imójesejukazałsięonline.Eseje
publikowanenastronieTomanaogółszybkozostają
