Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Odetchnąłgłęboko.
–Naprawdęniewiem,oczympanimówi–musiałkłamać.
Przecieżniemógłsięprzyznać.
Alewjejwzrokuwyczytał,żeonawie,iżkłamie.Pokiwałagłową,
żeprzyjęładowiadomości,alemówiładalej:
–Wsąsiedniejwsijesttakijedengnój,katujeżonęicórki.Niktnie
kiwniepalcem.Tłumaczytosobie,żeżonamusynanieurodziła.
Obwiniająibije.Niktniczegomunigdynieudowodnił,alechodzą
słuchy,żegwałciteżcórki.
–Toniemojasprawa–uśmiechnąłsięnajlepiej,jakpotrafił.
–Alenawszelkiwypadekmówięci.Gdybyjednaktobyłatwoja
sprawa.
–Dlaczegosamapaniczegośniezrobi?–postanowiłobronićsię
przezatak.–Wiepani,żedziejąsiętamstrasznerzeczy,azaczepia
paniobcych?Niepójdziepaninapolicję?Niepotraficiesobieztym
wspólnietutajporadzić?Cozwaszaludzie?
–Łatwojestoceniać–zmarszczyłabrwi,ajejoczysięzwęziły.
Zmierzylisięspojrzeniami.Obabyłytwardeistanowcze.Oczy
imbłyszczały.Pełnerosnącejpasji.Jakbyzachwilęmieliwybuchnąć
izacząćnasiebiewrzeszczeć.
–Jasobiezeswoimchłopemradzę–góralkaprzerwałaciszę.
–Niepodskoczy,bosobieniepozwolę–zadarłahardogłowę,
odrzuciładługieciemnewłosynaplecy.–Aleniekażdakobietatutaj
takajest.Co,niewiesz?
–Comamwiedzieć?–zapytał,patrzącspodbyka.
–Wychowanie…tradycja…Kościół…
–Tak…cnotyniewieście–wycedziłprzezzagryzionezęby.
–Ludziesiętutajniemieszają.Zamykajądrzwiodchałupyimają
gdzieś,cosiędziejegdzieindziej.
–Alejaktrzebazobaczyćusąsiadanowysamochódalbolepsze
ubranie,tonaglejużludzieniemajągdzieś,cosiędziejezamiedzą.
–Awmieściejestinaczej?
–Raczejnie.
–Nowłaśnie.
–Marczuchy.
–Co?
–Tawieś.Pięćkilometrówstąd.Piątachałupapolewej,jaksię
stądwjeżdża.Śmigiele.RodzinaŚmigielów.
–Topomyłka.
Pokiwałagłową.Nibyjakbyprzyznawałamurację.Ale
