Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Byłsobiekiedyśchłopiec.Podobnoprzyjegonarodzinach
przepowiedziano,żepewnegodniabezużyciajakiejkolwiekbroni
pokonaswojegonajwiększegonieprzyjaciela.Aleczyktośjeszcze
wierzywtakierzeczy?Dzisiajniktjużniepamięta,jakwyglądał:jedni
przypisująmuwysokiwzrost,inniniski.Jasnelubciemnewłosy.
Drobnąbudowęalbomuskularną.Wszystkieopowieścisąnatomiast
zgodnecodojednego:jegooczybyływyjątkowe,ciemnobrązowe,
bystre,zkilkomajaśniejszymicętkami.Każdy,ktogospotkał,zwracał
nanieuwagę.Ludzkapamięćtozabawnasprawa–przecieżakurat
kolorjegooczuniemadlatejhistoriinajmniejszegoznaczenia.
NaimięmiałMiko.Dopieropóźniej,kiedydorósł,zaczętoonim
mówić,pochylającgłowęzszacunkiem:Nieustraszony.
Mikomieszkałzrodzicamiwmałymdomkuwśrodkuogromnej
puszczy.Żyłwczasach,kiedyniebyłojeszczedużychmiastiwielu
ludzibudowałosamotnechatkiwlasach,górachiwśródpól.
WzwiązkuztymMiko,choćmiałkilkukolegów,widywałichrzadko.
Wszyscymieszkalidaleko,więcodwiedzaligotylkoodczasu
doczasu.
Chłopiecnieczułsięjednaksamotny.Częstowybierałsiędolasu
zeswoimtatą,którypokazywałmuukrytewzaroślachzwierzęta,
demonstrował,jakrozpoznawaćkierunkiświata,obserwującruch
słońcaponiebie,iuczył,dojakichcelówmożnawykorzystywaćróżne
rośliny.Mikolubiłteżspędzaćczaszeswojąmamą,któraprawie
każdąpracędomowąpotrafiłazamienićwświetnązabawę.
