Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Powiemci,comożesz.Absolutnie
nicniemożesz.
Izazaśmiałasięsarkastycznie.
Zupełnienieprzejęłasiętym,copo-
wiedziałaKonstancja.Jejwyniosłe
spojrzenie,którymobdarzyłako-
bietę,mówiłojasno:niezadzieraj
zemną.Konstancjajednakmiałato
wnosie.
–Czyżby?Itusięmylisz.–Dziew-
czynawodziłapalcempobrzegubiur-
ka.–Mogębardzowiele.
–Tak?–spytałazzainteresowa-
niem.–Acóżtakiegomożesz,jeśli
oczywiścietoniejesttajemnica?
–Mogęsprawić,żeodjutraniebę-
dzieszpracowaćwtejfrmie.–Pstryk-
nęłapalcami.–ByłaKonstancjaijuż
jejniema.
25
