Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Chusteczkazesłowem:„Kocham”
BarbaraZielazek-KobylańskaiMarianFrankowski
Kiedymyślęoichhistorii,mamprzedoczamiprzede
wszystkimfotografie.Najpierwwidzęzdjęcie
uśmiechającychsię,zakochanychmłodychludzi
stojącychwogrodziepełnymróż.Przystojny
mężczyznamanasobiemundur,akobietaopięknych,
długichwłosachubranajestwletniąsukienkę.Kolejny
obraztostarszapani,którazewzruszeniemprzegląda
fotografiewstarymrodzinnymalbumie.Niestety,
zlosamiBarbaryZielazek-KobylańskiejiMariana
Frankowskiegonieodłączniekojarzymisiętakże
zdjęcie,którewidziałamnaekspozycjiwpoznańskim
ForcieVII–zrobilijegestapowcydokumentujący
materiałyzabranezmieszkańczłonkówNarodowej
OrganizacjiBojowej.
Basiaswojepierwszezauroczenieprzeżyławstolicy
Wielkopolski.Czytobyłamiłość?Nawetukresużycia
niepotrafiłajednoznacznieodpowiedzieć
natopytanie.Losdałjejzamałoczasu,bymogłasię
otymprzekonać.Wspominającsympatię–swego
dalekiegokuzyna,MarianaFrankowskiego,
powiedziała:„ByliśmyzMarysiemszczęśliwi,nie
spodziewaliśmysiętragedii”[1].
Znalisięoddziecka,widywalinarodzinnych
uroczystościachorazpodczaswakacji.Wiosną1939
rokuokazałosię,żełączyichcoświęcejniżzwykła
sympatia.AlewWielkopolscegraniczącejzIIIRzeszą
corazczęściejmówiłosięwtedyomożliwościwybuchu
wojny,azapobiegliwiiracjonalniwswychdziałaniach
mieszkańcymyśleliraczejoodparciuewentualnego
ataku.Wzamieszaniu,którezapanowało,sprawy
sercowezeszłynadalszyplan.
Wostatnichdniachsierpnia1939roku,korzystając
