Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
Czyktośzrozumienaszezachwyty,uniesienia
imiłość?
Razwzbierawemnienadzieja,
razjestemniespokojna.
Zbytwielerzeczysiędzieje–
cośprzyjdzie:miłośćlubwojna.
Sąznaki,żeprzyjdziewojna:
Kometa,orędzia,mowy.
Sąznaki,żeprzyjdziemiłość:
Serce,zawrotygłowy[1].
AutorkąpowyższychsłówjestZuzannaGinczanka–
młodakobieta,którawroku1935przyjechała
zRównego,miastanadalekichKresachIIRP,
doWarszawy.Środowiskoartystycznestolicy
zachwyciłanietylkoniebanalnąurodą,elegancją
ikobiecością,aletakżeinteligencjąitalentem
literackim.Napisanyparęlatpóźniejwiersz
Maj1939
okazałsięniestetyproroczy.Przywołanewnimznaki
jużkilkamiesięcypóźniejprzyniosłypoetce
dramatycznylos.
PierwszelataokupacjiZuzannaspędziławeLwowie.
WyszłazamążzaMichałaWeinziehera,alezakochała
sięw...JanuszuWoźniakowskim–mężczyźnie,który
pomógłjejucieczmiastapotym,jaksąsiadka
idozorczynidoniosłananiągestapo,wyjawiającjej
żydowskiepochodzenieimiejsceukrycia.
Niespodziewaneuczucieprzyniosłopoetcekrótkie
chwileszczęścia.Dodałojejsiłniezbędnych,byznieść
poniewierkę,niepewność,upodlenie.Pokonaćstrach
iprzetrwaćkoniecznośćprzebywaniaprzezwieledni
