Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Jesteśmystarymnarodem,starąkulturą.Wynatomiast
młodym,szybkosięuczycie.Dacienamświeżość,nową
krew,jużwpierwszympokoleniubędziecielepszymiNiem-
caminiżmy.
SonjaniemazamiarustaćsięlepsząNiemką,jejojciec
teżniechcebyćlepszymNiemcem.Amimotoodpowiada
grzecznie:
–Ciekawesątetwojerozważania.
Takmówi,bylebytylkobyłspokój,nieprzyszłamtupo
to,bywysłuchiwaćprzemyśleńojęzykuiświeżejkrwi,inie
poto,bypodziwiaćniebieskawekółkadymu.Kiwaćgło-
wą.Uprzejmieodpowiadaćnapozdrowieniaoficerów,któ-
rzyprzechodząckołoichstolika,witająsięzkawalerem
Ludwigiem,jakpowiedziałstarszymężczyznawoficerkach
ibryczesach:DKawalerMischkolnigspędzadzisiajczaswto-
warzystwiepięknejdamy,kłaniamsięnisko”,nieprzyszłatu
poto,żebysiedzącztymkawalerembezmunduru,witaćsię
zinnymi,głównieumundurowanymikawalerami,których
pełnobyłowkawiarni.
–Och,zupełniezapomniałam,maszpozdrowieniaodojca.
Towymyśliła,ostatniakiepskapróbaprzerwaniamonolo-
gutegoczłowiekaojęzykuikulturze.Iokupachgnoju.Gdy-
byojciecwiedział,żesiedziwkawiarniwśródniemieckich
oficerów,niebyłbyzadowolony.TenLudek,takbypowiedział
doktor,byłcałkiemwporządku,dopókipracowałwdrukarni.
Apotemcośsięznimstało,najpierwtrafiłdoKulturbun-
du1,apotemzwiałdoAustrii.Jaktomożliwe,powiedziałby
doktor,częstozresztątakmówił,żeciludziestalisiętakimi
świniami?Możebyłobymuprzykro,gdybywiedział,żejego
córkasiedzizLudkiemwkawiarniipodziwiaobłoczkidymu,
któreonpotrafitakzręczniezamieniaćwkółka.
–O,dziękuję.–Widać,żeLudwigjestzadowolony.–
Wciążpracujewszpitalu?
1
Kulturbund,działającawlatach1920–1941wJugosławiiorganizacjamniejszości
niemieckiej.(Wszystkieprzypisytłumaczki).
16
