Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–TerazMartaledwoutrzymywałapowagęnatwarzy.
Kupiec(Wiktor)speszonywyraźnie,spoglądałbłagalniena
Martęlicząc,żeladachwilapomożemuwyjśćztwarzązza-
istniałejsytuacji.aona,postanowiłazakarępoczekać,zanim
sięodezwie.Niechciałeśmniesłuchaćmądralo,tomaszza
swoje–karciłagowduszy.Wiedziałajednakzdoświadcze-
nia,żeniemożeprzeciągaćstrunyztymczekaniem.Po
chwili,uznała,żedalejjużniemożemilczeć.
–Wiktorku,jeślisięzgodzisztojaodpowiem–zapropono-
wałagrzecznie.
–Wiktorkiwałgłowąnaznak,żesięzgadza–słychaćbyło
jakodsapnąłzgłębokąulgą.
–Wiemy,żeArturoddłuższegoczasuadorujeKarolinę–
zaczęłaMarta.Wymykasięzdomupodladapozorem,żeby
tylkobyćbliżejKaroliny.My,toznaczyjaisiedzącyobok
mniemójmąż(Wiktor),waszącórkęKarolinęznamyod
dziecka.Nanaszychoczach,wyrastałaiwyrosłanauro-
dziwą,roztropną,stanowczą,możnapowiedziećpodkażdym
względemponadwiekrozwiniętądziewczynę.Podejrze-
wamy,żeKarolinanieżywijeszczepodobnegouczuciedo
Artura,coArturdoniej.Alejeślinawetjesttakjakpodejrze-
wamy,tomamynadzieję,żezczasemtosięzmieni.Dlanas
–pozatym,copowiedziałam–rzecząistotnąjestto,żeArtur
wszedłbywrodzinęuznawanąprzezspołecznośćlokalną
inastakże,jakogodnąszacunku,stanowiącąprzykładdona-
śladowaniaprzezinnych.
WiktorzdumionysłuchałzpodziwemżonyMarty.Opatrz-
nośćnieposkąpiłajejdaruwymowyitoztakąswobodą
iswadą–przyznawałwduchuispoglądałnażonęznieu-
krywanympodziwem.Dotądnieznałjejtakiej.
Twarzmłynarza(Bartka)promieniowałazadowoleniem.
Godnąwielkiegoszacunkuibogatą–wtrąciłnieopatrznie
Wiktor,przekonany,żewodpowiedniejchwili,wzbogacił
15
