Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ZAMIASTWSTĘPU
JanuszKorczak[1]opuściłwarszawskiegetto5sierpnia1942
roku,gdywrazzdziećmiipersonelemżydowskiegoDomuSierot
wsiadłdowagonupociągutowarowegojadącegodoTreblinki.
Otymwiemy.Towydarzenieunieśmiertelniłogowludzkiej
pamięciizmieniłojegożyciewlegendę,którejzostały
podporządkowaneprawiewszystkieelementyjegodoświadczenia
itwórczości.Legendatawdużejmierzeprzesłoniłazaśczłowieka
zkrwiikości,jegoproblemy,niepokoje,wątpliwości,okresytrudne
ibolesne.Przesłoniłatakżezłożonośćjegoegzystencji,wachlarz
postawiróżnorodnychfunkcjispołecznych,któredokońcażycia
pełnił.BadaczżyciaispuściznyKorczakastoizatemwobec
niełatwegoproblemu.Zjednejstronyniejestwstaniecałkowicie
odejśćodlegendy(którazapewnewyrosłazprawdy...)iwsumie
wcaleniechciałbyjejprzeczyć,zdrugiejzaśpowinienzrobić
wszystko,byoddzielićfaktyodzapisówzachowanychwspołecznej
pamięci,niejednokrotnieopierającejsięjedynienazasłyszanych
historiach,domysłachiplotkach.Dotyczytoszczególnieostatniego
okresużyciaJanuszaKorczaka.
Książkatajestpróbąodtworzeniaostatnichlat,miesięcy,tygodni,
dni,anawetgodzinfunkcjonowaniaDomuSierot,atymsamym,
przezwzglądnatragicznysplotokoliczności,takżelosu
prowadzącegotęinstytucjęJanuszaKorczaka.Chciałabympokazać,
żeteostatniewojennelatabyłyczasemniewyobrażalnietrudnym,
aleprzytymtwórczymiprzeztoniezmiernieciekawym,czyli
dokładnietakim,ojakisamKorczakponoćprosiłBoga
wmłodości[2].Zależymi,bytenwyjątkowyokresistnienia
sierocińcapokazaćjakoczasniezachwianegotrwaniazakładu,
ciągłejpracypedagogicznejiustawicznegopodejmowaniaprób
zachowaniaplacówkiwstaniejaknajmniejzmienionymwstosunku
doprzedwojennego.ImimożeDomSierotiKorczak
sąnierozdzielni,to,niechcączubożyćanipomniejszyćwielkości
dziełategodrugiego,chciałabymjednaktenpierwszyuczynić
równieważnymbohateremmojejksiążki.Cowięcej,wspominając
Korczakaiprowadzonąprzezeńplacówkę,chcępamiętaćtakże
