Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Mojedzieciństwo
ikazalikontynuowaćgotowanie.Gdydaniebyłogotowe,Niemcy
zjedliwiększośćposiłkuipowrócilidodalszegoprzeszukiwania
budynku.Wówczasznaleźlipełengranatówplecakarmiiniemie-
ckiej.Musiałgozostawićjedenzpartyzantów,któryspałtuzeszłej
nocy.Niemcyzaczęliokładaćkobietykarabinami,znówkazalinam
wyjśćnazewnątrziustawićsiępodścianą.Komendantgłośnopowie-
dział,żeponieważżywimywrogówRzeszyNiemieckiejiudzielamy
imschronienia,zostaniemyrozstrzelani.Chociażmiałemwtedytylko
dwanaścielat,zdawałemsobiesprawę,żezostałonamzmatkąjuż
tylkoparęchwil.Przysunąłemsiędoniej.Anija,anionaniepłakali-
śmy.Wciszyczekaliśmynaegzekucję.
Naglematkaprzerwałaciszę,odzywającsiędooficeraniemie-
ckiegopowłosku:
-SignoreComendante,prego!
Zdziwonyoficerstanął,jakbypiorunwniegostrzelił.
-CzypanijestWłoszką?-zapytałrównieżpowłosku.
-Nie-odpowiedziałamatka,wciążwtymsamymjęzyku-ale
mieszkałamiuczyłamsięweWłoszechprzezczterylata,wConserva-
toriodiBelCantodellaScaladiMilano.
-Jesteśśpiewaczkąoperową!-wykrzyknąłoficer
.-Coturobisz
wtejdziurze,pomagająctymprzestępcom?
-Mieszkamtuzeswoimsynemznadzieją,żeudanamsięprze-
trwaćtęokropnąwojnę!Błagampana,proszęoszczędzićchociażjego!
Powłoskuwytłumaczyłamu,żeplecaknależałdoniemieckiego
żołnierza,któryzatrzymałsiętu,żebyodpocząć.Niedalekoprzebie-
gałaliniafrontu,więcistotniemogłosiętakzdarzyć.Niewiadomo,
czyoficerrzeczywiścieuwierzyłwto,comówiła,czypoprostuporu-
szyłgowidokwystraszonychkobiet,którezgodnościąoczekiwałyna
egzekucję.Gestemrozkazałpodwładnymopuścićbroń.Z�ołnierzeode-
szli,amynadalstaliśmyzdumieni.
W1943rokunadszedłkryzys.Brakowałonamjedzenia,anie
mieliśmyjużcosprzedawać.Sytuacjawlesietakżesiępogorszyła,
25
