Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
WksiążceWniewoliciałaMałgorzataOkupnikpisała,iż„chorobazawsze
wykraczałapozawymiarcielesny,awempirycznybytdysfunkcjisoma-
tycznejwpisywanopewneidee(anawetideologie)idodatkoweznaczenia,
tworzonomniejlubbardziejadekwatnemetafory”
1
.Metaforyzowaniecho-
roby,defektu,kalectwa,dysfunkcjipsychicznejisomatycznejjestprawdo-
podobnietakstare,jaknaszakultura.Chorobęwartościowanoróżnorod-
nieiniejednoznacznie:bywałychoroby„upokarzające”i„uwznioślające”,
elitarneiegalitarne,typowomęskieitakie,któreprzypisywanoprze-
ważniekobietom,byłyisąchorobymłodychistarych,anawetbogatych
ibiednych.Byłyisąchorobymodneiniemodne,wstydliwe,przemilczane
oraztakie,októrychopowiadasiępublicznie.Pojęciechorobynajczęściej
utożsamianoztym,conegatywne,wzbudzającelęklubodrazę,jednak
polesemantycznezwiązanezchorobą,kalectwem,dysfunkcjązmieniało
sięwzależnościodaktualniedominującychkoncepcjimedycznychoraz
kulturowych.Romantyzmimodernizmnobilitowałyniektórechoroby
istanypatologicznejakosynonimytego,conieprzeciętne,czyniącznich
swoiste„piętnogeniusza”.
Narracjedotyczącechorobymogąpełnićróżnefunkcje,odkonstatacji
pewnegostanurzeczyimetaforypatologicznychstosunkówspołecznych
podoświadczeniaprowadzącedosamopoznaniaiautoterapii,wktórej
poprzezuświadomieniesobiewłasnejdysfunkcjimożliwyjestproces
1M.Okupnik,Wniewoliciała.Doświadczenieutratyzdrowiaijegoreprezentacje,Kraków
2018,s.117.
