Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Mamatylkowteatrzeszkolnym.Odeszławczerwcu1960roku.Jest
ztymzwiązanapewnahistoria.Wmaju1960roku,niecałymiesiąc
wcześniej,wgazecie,jużniepamiętamwktórej,byłasylwetka
BogusławaLitwińcaiartykułoKalamburze.Powiedziałammamie,
żemisiętenfacetszaleniepodoba,amamanato:„Wiesz,Halu,
toróżniebywa,możesiękiedyśspotkacie?”.Wiedziała?Przeczuwała?
Ledwozaczęłamstudia,gdymamazmarła.Siedemnaścielatibyłam
jużsierotą.Zostałyśmyjaibabcia…UlaGrabowska-Olesińska,moja
przyjaciółkaodtrzeciejklasypodstawówkidodzisiaj,zabrałamnie
wtedynaobózstudenckidoŚwinoujścia,żebymoderwałasię
odsmutków.ZakolegowałamsięnanimzAniąPrucnal.Bardzosię
mnąopiekowała,boteżstraciłarodziców.Wiedziała,jaktojest.
Tomipomogło.
WspomniałapanioznajomościzAgnieszkąOsiecką.Bywała
wkawiarni?
Bogusławzrobiłjejtrzyspektakle,jeszczejakżyłZbyszekCybulski.
Bardzosięlubiłyśmy,przezlataprzyjeżdżaładoWrocławia,zawsze
przychodziładokawiarni,siadałanaantresoli.Jajejnalewałam
koniak,aonamówiła,żewoliczystą.
UzależnienieAgnieszkiOsieckiejniejestjużdziśtajemnicą.
Towsumiesmutnahistoria.
Wtedywszyscypili.Byłonatospołeczneprzyzwolenie.Możetobył
ijestjakiśleknaponurąrzeczywistość?Niewiem.
Acodzisiajdlapani—uhonorowanejOdznakąZasłużonyDziałacz
Kultury,SrebrnymKrzyżemZasługiorazDiamentemWrocławia—
znaczyTeatrKalambur?
Tojestpopierwszegrasłów,aledlamnie–tojestmojeżycie.Jakbym
pisałaswójżyciorys,topewniebymodtegoniezaczynała,ale
zbudowanawKalamburzewspólnotaito,cosięwtedydziało,mogę
określićjakonajpiękniejszyokresswojegożycia.Amamjuż
siedemdziesiątdziewięćlat.Cośożyciumogępowiedzieć.Mamteż
tęsatysfakcję,żezawszemiałamszczęściedożyczliwychludzi.Itacy
ludziebyliwłaśniewKalamburze.
