Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Chybaniemamywyjścia.
–Towszystko,comamy?
–Zostaniecoś,aleniewiele.Gorzejjużchybanie
będzie,tojestczasnadecyzję.Jeślichcesz,żeby
tozostawićtomuszęiśćdowojska,jeślimamzostać
–oddajemyzegarki.Niewidzęinnegorozwiązania.Mam
nadzieję,żetojużniepotrwadługo,jakośprzetrzymamy.
–Tenzegarekteżoddasz?
Aaronpopatrzyłnanajdroższydlaniegoszwajcarski
zegarekmarkiDoxa,miałwygrawerowanądatęichślubu
iimiona,byłprezentemodmatki.Wręczyłamugowdniu
śluburano,mówiąc,żetoniezawodnyzegarek,aAaron
mabyćtakijakomąż.
–Oddamwszystkie,byletuzostać.
–Ajeśliwezmąwszystko,adowojskaitakpójdziesz?
–Muszęzaryzykować.Niechcewastuzostawić
samych,małyNiusiekisamebaby.–Uśmiechnąłsię.
AleMariaznałagodobrze,widziałaniepewnośćiwjego
oczach,iwuśmiechu.
–Oddaj,Aaron,zarobimyjeszczepowojnie,dobry
krawieczawszebędziemiałpracę.Ludzieznowuśluby
będąbrali,futranosili.Oddajizostańwdomu
–powiedziałaiprzytuliłasiędoniego.
Wiedział,żetakąpodejmiedecyzjęibyłjej
zatowdzięczny.
–Zostałajeszczegotówkawbankach.Teraznie
maszansy,żebydostaćpieniądze,zresztąitak
sąniewielewarte.Mamjeszczekilkadolarów,alenawet
Ruskimniepokażę,bozatomogązabić.Samogon
izegarkiwięcejdlanichznaczą.Powojniewypłacimy
procentyizaczniemyodnowa.
–Damyradę,Aaron,żebytylkoniegłodować,reszta
