Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zaramię,poczymzaprowadziładosalonu.Usadowiłamnie
nakanapie,wepchnęławdłoniekubek,nakryłakocemiusiadłaobok.
–Widzę,jakźleznosisznieobecnośćRionaifakt,żeniechcesięztobą
kontaktować.
Minniezauważaławszystkoiodrazuchciałanieśćpomoc.Cała
ona.Zagryzłamdolnąwargęizcałychsiłstarałamsięnierozpłakać.
Żeteżjeszczeniewypłakałamwszystkichłez.Jaktomożliwe?
Powinnamodczuwaćjużobjawyodwodnieniawzaawansowanym
stadium.
Spojrzałamnaherbatęiupiłamkilkamałychłyków.Odrazuzrobiło
misięcieplej,bochoćszłamtylkokawałekzsamochoduJamesa
dobudynku,tozdążyłamzmarznąć.Zbliżałsiękonieclutego,ale
temperaturaniebyłazbytwysoka.Wiosnaprzychodziłapomału.
–Musiszzapomnieć–powiedziała,przezcoodrazuprzeniosłam
naniąwzrok.
„Co?”Chybasięprzesłyszałam.
–Jak?Jakmamzapomnieć?
–Niebędziełatwo,aletodlaciebienajlepszaopcja.
–Minnie,cotygadasz?–podniosłamniecogłosiodstawiłamkubek
nastolikobok.Niemogłamznieśćmyśli,żemojaprzyjaciółka
namawiałamniewłaśniedowymazaniaRionazpamięci.Jakby
towogólebyłomożliwe…–Zapomnieć?–Zmarszczkamiędzymoimi
brwiamitylkosiępogłębiła.–Kiedyjaniechcęzapominać!
–Niewidzisz,cosięztobądzieje?–Zlustrowałamniespojrzeniem
zielonychoczu,anajejtwarzymalowałosięwspółczucie.Onie,tylko
nieono.Niezniosętego.–Wyglądaszjakwrak.Snujeszsiępodomu
jakcień,kiedyjużwogóletujesteś,bopopracyciągleprzesiadujesz
wpokojuRiona,jakbytomiałocokolwiekzmienić.
–Toniejesttwojasprawa,gdziespędzamwolnyczas
–odwarknęłamiodrazutegopożałowałam.Musiałamsobie
powtarzać,żeMileyniechciaładlamnieźle.Niepowinnamjej
atakować.Byłamrozemocjonowana,aonaobrywałazachęćpomocy.
