Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Kategorieautorów–nakładcówwłasnychprac
25
–1930),któryzajmowałsięrównieżpsychiatrią.ProfesorBolesławWicherkiewicz
(1847–1915)byłokulistą,redaktorem„PostępuOkulistycznego”.
Wśródprofesorówmedycynyznalazłosięteżkilkaosóbspecjalizującychsięwgi-
nekologiiipołożnictwie.Najbardziejznany,choćraczejjakopionierwychowania
fizycznego,byłHenrykJordan(1842–1907).ZkoleiAntoniMars(1851–1918)oprócz
wykładówzpołożnictwanaUJprowadziłwKrakowieSzkołęPołożnych,zanim
w1898rokuprzeniósłsiędoLwowa,gdziejakoprofesortamtejszegouniwersytetu
zorganizowałpierwsząwtymmieścieklinikęchoróbkobiecych.Położnikiembyłteż
AleksanderRosner(1867–1930),ponadtoprymariuszOddziałuGinekologiczno-
-PołożniczegoSzpitalaśw.Łazarza.
WiększągrupęwśródprofesorówUJtworząprawnicy.Jestichdziewiętnastu.Sąto
osobyzajmującesięróżnymirodzajamiprawa.Specjalistamiwzakresieprawakarne-
gobyli:AleksanderBojarski(1834–1884),JuliuszMakarewicz(1872–1955),aprzede
wszystkimEdmundKrzymuski(1851–1928),najwybitniejszypolskiprzedstawiciel
szkołyklasycznejprawakarnego.JózefBrzeziński(1854–1932)byłprofesoremprawa
kościelnego.PrawocywilneihandlowewykładałPiotrBurzyński(1819–1879).Wtej
samejdziedziniespecjalizowałsięFranciszekKsaweryFierich(1860–1928).Prawem
niemieckimzajmowalisięStanisławEstreicher(1869–1939)iJakubGirtler(1825–
–1887).Prawoprywatneicywilnewykładałznanypozatympolitykkonserwatywny
WładysławLeopoldJaworski(1865–1930),podobniejakinnypolityk,ministerwy-
znańioświatywrządzieaustriackim–StanisławJerzyMadeyski(1841–1910).Michał
Koczyński(1821–1903)jeszczejakoprofesorUJ,zasłużonyponadtotłumacz
iwydawcaaustriackichustawprawnych,prowadziłwłasnąkancelarięadwokacką.
Poświęciłsięcałkowiciepracywniejpoprzejściunaemeryturę.KazimierzWładysław
Kumaniecki(1880–1941)początkowospecjalizowałsięwstatystyceiwtejdziedzinie
sięhabilitował.Późniejuzyskałrozszerzenietegostopnianaprawoadministracyjne.
SpośródhistorykówliteraturywyróżniającąsiępostaciąjestStanisławTarnowski
(1837–1917)piastującyKatedręHistoriiLiteraturyPolskiej.Zliczbątrzydziestusze-
ściuopublikowanychtomówznalazłsięnatrzecimmiejscuwśródautorówwydających
własnymsumptem.ByłwKrakowiepostaciąznanąiznaczącą.Postudiachfilologicz-
nychwWiedniurozpocząłwykładynaUniwersytecieJagiellońskim.W1871roku
zostałprofesoremikierownikiemKatedryHistoriiLiteraturyPolskiej.Dwukrotnie
pełniłfunkcjęrektoraUJ,wtymwjubileuszowymdlauczelniroku1900.Byłtakże
członkiemAkademiiUmiejętnościipełniłwniejwysokiefunkcje:wlatach1883–
–1890sekretarzageneralnego,awlatach1890–1917prezesa.Jegodziałalnośćpoli-
tycznązapoczątkowałudziałwpowstaniustyczniowym,poktórymbyłwięziony
wlatach1864–1865.W1866rokubyłwspółzałożycielem„PrzegląduPolskiego”,
organukrakowskichkonserwatystów.Nałamachtegopismaukazałsięsłynnypamflet
polityczny–„TekaStańczyka”,któregoTarnowskibyłwspółautorem.Byłonponadto
posłemnaSejmKrajowyorazczłonkiemwiedeńskiejIzbyPanów.Oczywiścieswoje
pracepublikowałnietylkowłasnymsumptem,wieleznichukazywałosiętakżenakła-
demAkademiiUmiejętności,krakowskichksięgarninakładowych,wtymSpółkiWy-
dawniczejPolskiej,którejbyłprezesem
13.
13A.Gruca,SpółkaWydawniczaPolska1890–1916.Wydawnictwokrakowskichkonserwatystów,Kra-
ków1993;StanisławTarnowski1837–1917.MateriałyzPosiedzeniaNaukowegoPAUwdniu14listopada
1997r.,red.R.Majkowska,Kraków1999.
