Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
13
dlaokreślonychgrupomawianychautorów.Wynikająonezanalizysamychksiążek
wydanychprzezautorów:ichtreści,przeznaczenia,okolicznościwydaniaokreślonych
przezautorówzazwyczajwprzedmowachlubnakarcietytułowej.Marginalnienato-
miastpotraktowanoproblemrozpowszechnianiawydanychnakłademautorówksiążek.
Jesttonatyleobszernezagadnienie,wymagająceprzeprowadzeniażmudnychbadań,
m.in.katalogówsortymentowychnietylkokrakowskichfirmksięgarskich,żemoże
byćprzedmiotemodrębnegoopracowania.
Podstawowymateriałdoanalizywtejpracystanowispisksiążekopublikowanych
przezautorówwomawianychlatachzestawionynapodstawieróżnychźródełbiblio-
graficznych.Ponieważnieopracowanodotychczasbibliografiidrukówkrakowskich
omawianegookresu,naużytektejpracyzostałasporządzonaprzezautorkębibliogra-
ficznabazadanychwprogramieMicro-ISIS,obejmująca18185druków,jakieukazały
sięwKrakowiewlatach1866–1914,zktórejzkoleiwyłonionodrukiogłoszonena-
kłademwłasnymprzezautorów.BazapowstałanapodstawieBibliografiipolskiejXIX
stuleciaKarolaEstreichera,Bibliografiipolskiej1901–1939oraz„PrzewodnikaBi-
bliograficznego”zlat1878–1914.Taostatniabibliografiabyłaszczególniepomocna
wuzyskaniuinformacjiopublikacjachzlat1901–1914tychautorów,którzyniezna-
leźlisięjeszczewdotychczaswydanychtomachBibliografiipolskiej1901–1939.Do
uzupełnianiaopisówbibliograficznychniezwykleprzydatnyokazałsiętzw.staryka-
talogBibliotekiJagiellońskiejzawierającyopisypublikacjiwydanychdo1949roku.
Wymienioneźródłabibliograficznewzajemniesięuzupełniały.Korzystanieznich
wszystkichokazałosięwodniesieniudodrukówogłoszonychnakłademautorówce-
lowetakżezewzględunaróżnąszczegółowośćopisówzamieszczonychwtychźród-
łach.NajbardziejdokładneopisyposiadadrugiewydanieBibliografiiEstreicheraoraz
Bibliografiapolska1901–1939.NatomiastwpierwszymwydaniuBibliografiiEstrei-
cherapomijanajestniekiedyrolaautorawwydaniuksiążki.Zamiastniegowmiejscu
wydawcyfigurujewopisienazwaksięgarnipełniącejrolęskładugłównegolubwy-
dawcaniejestwogólewymieniony.Dokładniejszyjestpodtymwzględem„Przewod-
nikBibliograficzny”.Sąwnimrównieżpodawaneniejednokrotniepełniejszeniż
uEstreicheratytuły.Dotyczytodługichtytułów,zawierającychnp.okolicznościpo-
wstaniautworuczyinformacjeojegoautorze,niezwykleprzydatnedlatejrozprawy.
WBibliografiiEstreicheratakietytułysąniekiedyskracanedogłównegoichczłonu.
Znacznierzadziejniżw„PrzewodnikuBibliograficznym”podawanesąteżwniejin-
formacjeodedykacjachzamieszczanychwksiążkachluboprzeznaczeniudochoduze
sprzedażynaokreślonycel,którebyłypomocnezsformułowaniuprzyczynpubliko-
waniaprzezautorówwłasnymnakładem.
Sporządzającbazępublikacjiwydanychnakłademautorów,branopoduwagętylko
tetytuły,wprzypadkuktórychwymienionebibliografiejakowydawcępodająautora.
Przyjętotutajrozszerzonepojęcieautorstwa,obejmującetakżeosobęopracowującą
idokonującąprzeróbek
17.Wzwiązkuztymuwzględnionotakżetakiewydawnictwa,
jakśpiewnikiczymodlitewniki.Pominiętonatomiastkilkazbiorówustaw,niezawie-
rającychżadnychkomentarzyosóbdokonującychwyboru,mimoiżwbibliografiach
figurująonejakowydanenakłademautora.Nieuwzględnionoteżpracopublikowa-
nychnakłademtłumaczy,choćniekiedyopisywanesąonejakowydanenakładem
17Autorstwo,[w:]Encyklopediawiedzyoksiążce,red.A.Birkenmajer,B.Kocowski,J.Trzynadlowski,
Wrocław1971,szp.98.
