Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—Dzięki.—Uśmiechnęłamsię.
—ChociażPaulinabardziejmisiępodoba.Sabinateż,
alemniej,nieobraźsię.
Namojejtwarzypojawiłsięjeszczewiększyuśmiech.
—Nocośty,nieobrażęsię—zapewniłam.
—Mogęsiędociebieprzytulić?—zapytała
nieoczekiwanie.
—Ale…—Niezdążyłamdokończyć,bojejrączki
złapałymniewpół.
—Mhmhmh.—Wtuliłagłówkęwmojąpierś.Wjednej
chwilipoczułam,żetenprzytulaniecjestbardzo
przyjemny.—Ładniepachniesz,konwaliowo
—powiedziała.
—Dzięki.Atyczekoladowo.
—Bolubięjeśćczekoladę.
—Jateż.—Wybuchnęłyśmyśmiechem.
