Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nadającowymakcesoriomruchtamtylko,gdziewiatr
faktyczniemógłbyłgowywołać.Bezustępstwanarzecz
wyobraźni,oczywiście,niemogłosięobejść:owedmące
główkimłodzieńców,któremalarzpowinienumieścić,
by„uzasadnić”poruszeniewłosówiszat,stanowią
prawdziwykompromispomiędzyantropomorficzną
wyobraźniąaporównawcząrefleksją.Swoją
librodella
pittura
,poświęconąBrunelleschiemu,Albertizamknął
w1435roku20.
Wkrótcepotem,bojużokołopołowyXVstulecia,Agostino
diDuccionadajefiguromalegorycznegoreliefuwTempio
MalatestawRiminiruchspotęgowanydogranic
zmanierowania21.WedleuwagValturiego22natemat
stosunkuSigismondaMalatestydodziełsztukiwjego
kaplicy,ichtreśćiformętrzebabywidziećjakoefekt
uczonychprzemyśleń:„…amplissimispraesertim
parietibus,permultisquealtissimisarcubusperegrino
marmoreaedificatis,quibuslapideaetabulaevestiuntur,
quibuspulcherrimesculptaeinspiciuntur,unaque
sanctorumpatrum,virtutumquattuor,accoelestisZodiaci
signorum,errantiumquesiderum,sibillarumdeinde,
musarumque,etaliarumpermultarumnobiliumrerum
imagines,quaenedumpraeclarolapicidaeacsculptoris
artificio,sedetiamcognitione
formarum,liniamentisabste
acutissimoetsineulladubitationeclarissimohujus
saeculiPrincipeexabditisphilosophiae
penetralibussumptis,intuenteslitterarum
peritos,etavulgoferepenitusalienosmaximepossint
allicere”23.
Albertibyłarchitektemkościoła,nadktóregobudową
czuwałwnajdrobniejszychszczegółach24;wolno
przypuszczać,żeinspirowałtepełneruchu
przedstawienia,całkowiciezgodnezjegokoncepcjami.
DlajednejzkobiecychpostacinareliefachAgostina
diDucciozfasadyS.BernardinawPerugii,dokładniedla
motywuporuszonychszatwfigurzekobietyzgórnego
reliefunafasadziepolewejstronie,F
.Winter25wskazał
właśnienaantycznywzorzec–ukazanejodtyłuHory,
znajdującejsięnaznanymkraterzezPizy26.Ztejwazy
