Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
źle.
—Czyżby?Wciążmamniepanwdomu?—rzucazezdziwieniem
panWegg.
—Aha.Wdomu.
Gośćjestsekretniezadowolony,alemaskujeswojeuczuciaimówi:
—Dziwnahistoria.Czemutoprzypisać?
—Niewiem—odpowiadapanVenustonempłaczliwiekłótliwym,
licującymzmelancholijnymwyrazemjegomizernejtwarzy—czemu
toprzypisać,panieWegg.Wżadensposóbniemożnapanawpasować
wskładankę.Cobymnierobił,nienadajesiępaninienadaje.Każdy,
ktobodajtrochęznasięnarzeczy,odrazuzauważyłbypana
ipowiedział:„Nicztego!Jednoniezgadzasięzdrugim!”
—Dolicha,panieVenus—oburzasięzirytowanyniecoSilas.
—Chybatoniemojawinaosobistaiwyjątkowa.Cośpodobnego
częstomusisiętrafiać.
—Zżebrami,możemipanwierzyć,zawsze.Aleniezczym
innym.Kiedyprzygotowujęskładankę,wiemzgóry,żeniemogę
wojowaćznaturąirozmaiciedobieraćżeber,bokażdyczłowiek
majewłasne,nieodpowiedniedlanikogowięcej.Alewszystkoinne
dobierasięswobodnie.Ostatniowysłałemdopewnejszkołymalarskiej
cudo,powiadampanu,panieWegg,istnąpiękność!Jednanoga
belgijska,jednaangielska,acałaresztapozbieranazośmiuróżnych
osób.Apannienadajesiędoskładanki,chociaż,wedlewszelkiego
prawa,panieWegg,powinnobyćinaczej!
Silasoglądawłasnąnogętakdokładnie,jakpozwalanatonędzne
oświetlenie,ipopauziewyrażagniewniepogląd,„żewinnimusząbyć
inni”orazpytanatarczywie:
—Aczemutaksiędzieje,panieVenus?
—Niewiem,czemutaksiędzieje.Niechnopanwstanie
nachwilkęipotrzymaświecę.—Gospodarzwyciągaspodswojego
krzesłakościłydkiorazstopy,czyściutkieistaranniezłożone;zaczyna
porównywaćjeznogąpanaWegga,któryprzyglądasiętymzabiegom
tak,jakgdybybranomumiaręnabutydokonnejjazdy.—Stanowczo
niewiem,czemutaksiędzieje,alefaktfaktem.Podejrzewam,panie
Wegg,żetękośćmapanskręconą.Jakżyję,niewidziałemczegoś
podobnego!
