Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
18
Autorkaartykułumawprawdzienamyślinauczycielimuzyki,alejejsłowa
możnaodnieśćtakżedoinnychdydaktyków.Zpewnościątakapostawanauczy-
cieliitakpomyślanyprogramedukacji,czytoprzezmuzykę,czyinnyrodzaj
sztuki,byłbywariantemoptymalnym,przynoszącymwymierneefektyidostrze-
galnymwżyciuspołecznympoprzezzmianępostawiupodobań.
Niemniejrzeczywistośćniezawszepozwalanarealizowanietakambitnego
zadania.Ponadtoprzygotowaniedosamodzielnegofunkcjonowaniawkulturze,
sprawnegoporuszaniasiępojejmeandrach,właściwegorozpoznawania
iklasyfikowaniazjawiskjestzjednejstronyrzeczątrudną,zdrugiejniezawsze
postrzeganąjakokonieczna.Byćmożedlatego,iżobecnośćwkulturzetrakto-
wanajestjakopewnaoczywistość,askupieniesięnajejprzeszłościuchodziza
istotniejszeodteraźniejszychzawiłościiaktualnychfenomenów.Wprocesie
edukacjizaśkulturęprzedstawiasięnajczęściejwperspektywiewartościującej,
dokonującjejpodziałunawysokąiniską,czyteżwbardziejnowoczesnym
ujęciunakulturępopularnąielitarną,atakżewkontekściesztuki–kulturę
teatru,filmuczyplastyki,pomijającjejaspektcodzienny,kształtującylub
formatujący,jakzwykłosięostatniomówić,naszemyślenieizachowanie.
Naturalnie,badanieiprezentowaniekulturywtakimujęciujestjaknajbardziej
wskazane.Niepowinnobyćnatomiastjedyneanizbytniodominujące.
Wprzypadkudziecijesttoistotnedlatego,żeichświatopoglądiosobowość
kulturalna„kształtujesięwkontekściecodziennejrzeczywistości”.Zwracanato
uwagęKrystynaFerenz,dodającwswoimartykule,że„natymetapiepoznawa-
niaświatainformacjenaukowedostępnerozumieniuniestanowiąodrębnego
systemuznaczeń.Ichpoznaniemacharakterholistyczny,aswoistadominacja
treścisztukiwświadomychdziałaniachwychowawczychwprowadzających
wkulturęwynikaztego,żenajłatwiejwprowadzatreścimoralneiestetyczne,
mającprzytymmożliwośćwywołaniapozytywnychemocji.Wpływato
pośrednionaprzystępnośćtreściintelektualnych.Wtymświetleceleitreści
poszczególnychprzedmiotównauczaniawklasachpoczątkowychkażązwrócić
uwagęnarolęniektórychznichjakoszczególniepredysponowanychdo
realizacjizadańedukacjikulturalnej”
15.
Wśródwymienionychprzezautorkęprzedmiotówznalazłysięm.in.muzy-
ka,plastyka,atakżeteatr.Napodstawiewłasnegodoświadczenia,praktyki
artystycznejorazpedagogicznej,możemystwierdzić,żeteatrjestwspaniałym
narzędziemdowprowadzaniadzieckazarównowświatwartości,piękna,jak
ipewnychobowiązującychwświecieregułorazmechanizmównimrządzących.
Stwarzaonolbrzymiepoczuciebezpieczeństwaiswobodęwdoborzeporusza-
nychproblemów.Wpołączeniuzdramąpotrafiprzynieśćwymierneefekty
15K.Ferenz,Niewykorzystanemożliwościedukacjikulturalnejdzieci,[w:]D.Jankowski
(red.),Edukacjakulturalnaiaktywnośćartystyczna,WydawnictwoNaukoweUAM,Poznań1996,
s.127.
