Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Jateż.–Przezchwilęprzyglądałasię,jakkrewzkróliczegoucha
skapujepowolidoprobówki.Potemzapytała:–Atymasz
rodzeństwo?
KoźleuszyBastianaopadłynieco.
–Nie.Ogólnieto…nieutrzymujękontaktuzrodziną–przyznał
niechętnie.
–Och.Przykromi.
Faunwzruszyłramionami.
–Niemapotrzeby.Rodzicebylipierwszympokoleniem,które
urodziłosiępotejstronie,więcmająwłasnyzestaw
nieprzepracowanychtraum.Możnapowiedzieć,żeżyjemywzgodzie,
alezdalekaodsiebie.
Florkapokiwałagłową,niepewna,jaktoskomentować,jeśli
wogóle.Comogławiedziećoprzeżyciachistot,którenaglezostały
wyrwanezeswojegoświataipojawiłysięwtejrzeczywistościcałkiem
niedawno,bowlatachsześćdziesiątychminionegowieku?Nigdysię
niezastanawiałazbytgłębokonadtym,jakmogłowyglądaćżycie
magicznychraswśródludzi,którzymieliproblemzzaakceptowaniem
siebienawzajem,acodopierohumanoidówtakichjakkrasnoludy,elfy
czyfauny.
Bastianzakleiłuchokrólikaplastrem,popatrzyłnajegopyszczek
iskrzywiłsięzewspółczuciem.
–Jakmożnatakzaniedbaćzwierzaka?Przecieżonledwojest
wstaniejeść.
–Taa…Biednachudzina.Nakarmgo,ogarnękrew.
Wzięłaprobówkiiposzładolaboratorium.Morfologięmaszyna
zbadałaodrazu,alekrewnabiochemięmusiaławirowaćjeszczeprzez
kilkaminut.Florkawróciładoszpitalaiprzypięławynik–
umiarkowaniedobry–doklatki.Bastiansiedziałprzystolezkrólikiem
nakolanachipowolipodawałmukarmęratunkowązestrzykawki.
Zwierzakmemłałzielonąpapkęztakimzapałem,jakbybyłtojego
pierwszyposiłekwżyciu.
–Rany,stary,opanujsię,bopękniesz–powiedziałfaun,poczym
zwróciłsiędowspółpracowniczki,podającjejmiseczkę:–Dorobisz?
Niedoceniłemjegomożliwości.
Florkanasypałasproszkowanychziółdomiskiizalałajewodą.
Mieszająckarmę,obserwowałazuśmiechem,jakBastianpodnosi
królikanawysokośćswojejtwarzyitrącagoczuleczołemwłebek.
Pełnewynikibadaniakrwiokazałysięzaskakującodobrejaknatak
zaniedbanezwierzę–choćwciążniemożnabyłopowiedzieć,żejest
