Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Neonowyprzekręt
AGATABŁAŻEWICZ
mówił,,siedźcicho”.SpojrzałamnaIzę,któraprzezornietakżemilczała,lecz
niemiałamwątpliwości,iżpodchwyciłamilczącyprzekaz.
–Widzisziniegrzmisz–westchnęłapotężniepaniWłoch,wznosząc
oczydosuftu.–Święcipatroni,drugaklasatechnikum,zadwalatamatura!
Przecieżtogówniarzewpodstawówcewiedzą,żeimiesłówbiernyod
czasownika,,obejść”nieistnieje!
–TopoconamtuPanitakierebusysadzi,jaknieistnieje?–spytała
Monia.
–Żebygłupimiałzagadkę–poinformowałapani.–Kiedyniemożna
utworzyćstronybiernej,toniewymyślamyfarmazonów,tylkostosujemy
wyrazbliskoznaczny,wtymprzypadkuokrążyć,jeziorozostałookrążone!
Święcipańscy,pakujciesięidodomu.
–O?–zainteresowałsięWiktor.–ZwalnianasPani?
–Co?A,dziesiątagodzinadopiero?–stwierdziłazniedowierzeniem.
–Tonie,idźcieniszczyćinnychnauczycieli.
Jakniewinneaniołki,potulniespakowaliśmyplecakiitorby,izgodnie
zplanemlekcji,ruszyliśmynalekcjęwyposażeniazakładówgastronomicznych.
Wostatniejchwilizostałamzawróconaodprogu,poczekałamażwszyscy
opuszcząsalę,przymknęłamdrzwiizpytającymwyrazemtwarzyusiadłam
napobliskiejławce.PaniWłochpoprawiłaokularyizajrzaładoszuflady,
zktórejwyciągnęłabrulion.
–Weźtupracujztłumokami–mamrotała,kartkujączeszyt.–Nojest!
DostałaminformacjęodPaniDyrektorokonkursie,wktórymkażdypolonista
mawystawićswojegoucznia.Zewszystkichklas,wktórychuczę,chybatylko
typodołasz–tuzrobiłapauzę,bynamniespojrzeć.–AmeliaiIzateżnie
sązłe,alebiorącpoduwagęfakt,żecaławaszatrójkaprzygotowujesiędo
olimpiady,tylkotydaszradęwystartowaćwtymczasiewinnymkonkursie.
Poczułam,jakwbrewzimnicypanującejwsali,robimisięduszno
igorąco.Naśmierćzapomniałamotejcholernejolimpiadzie.Adokładnie
otrzecholimpiadach,któreobstawiałyśmy.Jastartowałamwolimpiadzie
żywnościiżywieniazAmeliąiwolimpiadziePCKzIzą.OlimpiadęRolniczą
dziewczynyobstawiłybezemnie,takwięckażdaznaszejtrójkibrałaudział
-11-
