Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
„Niemainiebędzie”–takinapiswidniałprzezkilkalat
nabocznejścianiesklepuBiedronkawZawierciu.
Mówiwłaściwiewszystko.Niepotrzebujeprzypisów,
didaskaliówierudycyjnychobjaśnień.Sąwnimczas
teraźniejszyiprzyszły,niemazatoprzeszłego.Tonie
przypadek,bowprzeszłym–„było”.
Piszędowaszmiast,gdzieskwerzamieniono
wbetonowyplac,fabrykęwruinę,akinowbiedronkę
albolidla.Piszęzmiejscowości,zktórychostatni
pekaesdokądkolwiekodjeżdżaoczternastej
dwadzieścia,apierwszeniewielkiecentrumhandlowe
wybudowanoprzedpięciulaty.
Nie,toniejestżadnaszczególnakrainageograficzna,
żadenkonkretnyregion,żadnaPolskaBczyC.
Towiększośćkraju.Totutajnapytanie,cosięstało
zzakładempracy,szkołą,placem,klubemosiedlowym,
mieszkańcyodpowiadają:„Jużniema”.Prowadzą
dozarośniętychruin,budynków,którejużwłaściwie
zapomniałyoswoimpierwotnymprzeznaczeniu.Albo
napustyplac.Totutajpocięto,amputowano,wypalono
dogołejziemi.Totutajkazanonampatrzeć,jaknasze
życiarozpadająsię.Cegłapocegle,kursautobusu
pokursie,szynaposzynie,adrespoadresie.
Nacałkowitąstagnacjęibrudnąszarośćopisywanych
miastspóźniłamsięwkilkuprzypadkachodwa,trzy
lata.Niespóźniłamsięjednaknapokrytenową
politurą,wyłożonepolbrukiem,pomalowanenaradosne
kolory„niema”.Obiektyirzeczy,októrychmowa,
prawdopodobnienigdydoopisywanychmiastnie
wrócą.TojakgospodarczaidemograficznagraTetris,
wktórejwszystkojestnieustannieprzesuwane
iprzemieszczane,traciswojąpozycjęinigdynaniąnie
