Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ichpoznać,byupewnićsię,czyniezdecydowałamsięnazbyt
pochopnerozstrzygnięcie.Zresztąalfabetycznasegregacjajestzbyt
oczywista.Zamieniamojąprywatnąkolekcjępublikacjiwbezduszny
regałbiblioteczny,aprzecieżznamzawartośćtychpółeklepiejniż
własnegoserca.
Ostatecznieskłaniamsiękuporządkowiwyznaczonemuprzez
wysokośćgrzbietów.Wciążniejestemdokońcazadowolona,ale
jestemgotowasiępoddać,zważywszynawybrzmiewającycoraz
bardziejnatarczywiedzwonekdodrzwi.Odkładamwięcostatnie
naręczeksiążeknaregał,upewniającsię,żewsuwamjenaidentyczną
głębokość,iwlokęsiędoprzedpokoju,byotworzyć.
—Piątek,piąteczek,piątunio!—woławesołoIda,klaszcząc
wdłonie,gdytylkouchylamdrzwi.—Togdzieidziemy,kochana?
—Dokuchnipomrożonąpizzę?—rzucam,wpuszczając
przyjaciółkędośrodka.
Przewracaoczami,aleprzekraczaprógmieszkania.
—Zaoknemwiosnawpełni,awtwoimsercuwciążpanujemroźna
zima.Porawpuścićtrochęsłoneczka,niesądzisz?
Niezdejmującbutów,wchodzidosalonu.Rzucamalinową
kopertówkęnastolik,przysiadanajednymzfoteliizakładanogę
nanogę,czymmimowolnieprzyciągamójwzrokdobeżowych,
skórzanychszpilek.Założęsię,żemajenasobieporazpierwszy.
—Dajęcikwadrans—dodaje,zerkającnaeleganckizegarek
zezłotątarczą.
***
Wciągamnasiebiejasnedżinsy,poczymmylącprzództyłem,
wkładamulubionąkoszulęwmusztardowymodcieniu.Noszęjąbardzo
